De winkel/lijstenmakerij in Joure is eind 2016 opgeheven, pand verkocht en het was voor mij daar einde verhaal.

Nu ben ik al jaren niet meer bij het pand geweest…vandaag even met dochter gekeken waar ik de winkel had. Ze was er nog niet geweest…

Bij verkoop in 2017 heb ik nog gezegd dat het pand wel onderhouden moet blijven, ’t kunstwerk in het tuintje moet blijven enz.

En dan zie je ’t pand vandaag…één troosteloze kl*tezooi!
En dan heb ik weer acuut spijt dat ik ’t pand verkocht heb. (heb ook nog wat oude buren gesproken, die waren ook echt niet blij met de huidige situatie)

Er is, als ik ’t zo zie, sinds 2017 ook geen onderhoud gepleegd, een blik verf is blijkbaar al teveel moeite 🙁 o.a. de brievenbus wordt met duct tape bij elkaar gehouden.)
Het kunstwerk uit ’t tuintje (kunstwerk wat ook beschreven is in een boek over kunst is Skarsterlan/de Friese Meren) is dus ook pleite.
Dat schijnt bij de eigenaar in z’n voortuin bij huis te staan.

Helaas een gevalletje “verkocht aan de verkeerde koper”!!
Ik ben in elk geval niet blij met deze situatie, maar kan er ook niks tegen beginnen…verkocht is verkocht.

Voor deel 15 gaan we richting het noorden…nee, nóg noordelijker.
Finland.

Een paar oorstekers gespot, herkende ze als werk van Hannu Ikonen.

Brons front in rendiermos motief met 925 zilver staafje.
De pushers ontbraken, maar inmiddels weer voorzien van nieuwe, frisse 925 zilver pushers
Datering: jaren 60/70

Het enige minpuntje: de oorbellen komen niet in de handel.
Ik heb een aasgier als dochter, ze zag de oorbellen en het was gelijk smeken of ze de oorbellen mocht hebben.
Basisschool kind, geen kunde van zaken maar blijkbaar heeft ze wél smaak…dat zal ze wel van mij hebben…

Kortom: dochterlief heeft weer wat Fins design voor in de oren.

De Hannu Ikonen oorstekers:

Met vondsten nr. 14 gaan we even terug naar het DDR tijdperk.

het betreft een stukje keramiek, een asbak.
En nee, niet met stempel “West Germany” want dat heeft helaas niks met oost en west (BRD/DDR) Duitsland te maken.

In dit geval een driehoek stempel met Strehla Keramik en daaronder “made in GDR”.
En GDR staat namelijk voor German Democratic Republic = DDR = Oost Duitsland

En hoe democratisch was de Deutsche Democratische Republic nou eigenlijk?
Wel, behoorlijk communistisch 🙂
In ’t kort:
– 1 partij, de SED (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands) en ’t gebied stond na WO2 geheel onde rinvloed van de Sovjet-Unie

Na 1990 verdween (logischerwijs) de markering GDR.

Kortom: het is “gewoon” een leuk stuk keramiek met geschiedenis.
Wat érg leuk is: deze asbak in abslolute nieuwstaat, zelfs op de onderkant nog niet een krasje!

nr. 13 is er eentje die ik al tijden (lees: jaren) niet meer voorbij heb zien komen (wellicht kijk ik verkeerd, kan ook maar zo zijn…)

Een broche…beter gezegd: een mechanische broche zoals ’t zo mooi heet.
Ditmaal van een zwaardschede met, in dit geval, een miniatuurzwaardje welke uit de schede gehaald kan worden.

Het is in 925 zilver gemaakt, niet gemerkt maar wel positief getoetst op zilver.
Filigrain, geen topkwaliteit maar wel kwalitatief goed gemaakt.

Legte ca. 9,5 cm / gewicht 6.7 gram.
Datering? Het zal een kleine 90/100 jaar oud zijn gok ik zo.

De herkomst is een lastige…er zijn vele plekken waar dit gemaakt kan zijn.
Turkije is de meest sterke kandidaat, maar het kan ook uit Marokko, Portugal of zelfs India komen.

(het zwaardje is overigens niet geslepen, hooguit de punt is scherp
Het is dermate dun materiaal dat als je ’t zwaardje met de punt in een pak boter zet, het zilver al verbogen is.
Het zwaardje is dus puur decoratief en géén geheim KGB moordmateriaal vermomd als broche)

De foto’s

Een punt waar ik tegen aan loop inzake de monogrammen en initialen van NLse kunstenaars:

Waar leg je de grens?
Moet je kunstenaars uit bijv. Curacao of Indonesie ook aan de lijst van in NL geboren kunstenaars toevoegen?
Lastige kwestie, neem bijv. Floris Arntzenius:
je zou Arntzenius zonder twijfel onder de Nederlandse kunstenaars kunnen scharen.
Hij is geboren in Soarabaja (voorm. Ned-Indie) , was destijds burger van het koninkrijk der nederlanden, kreeg de opleiding in Amsterdam en werkte het grootste deel van zijn leven in NL.

Na lang wikken/wegen ga ik er toch voor kiezen om een lijntje te trekken.

Ik maak een subcategorie bij de in NL geboren kunstenaars: “Koloniale en overzeese kunstenaars”

Reden?
Zo houd ik de database helder en (historisch) redelijk accuraat.
We zitten straks op de 1700+ monogrammen en initialen en dan is wat structuur wel essentieel.

Afijn, de landen welke onder “koloniaal en overzees” gaan vallen zijn:
– Nederlands-Indie (nu Indonesie)
– Nederlands Nieuw-Guinea (officieel tot 1962)
– Suriname (officieel tot 1975)
– Nederlandse Antillen (Aruba, Bonaire, Curacao, St Maarten, Saba, St. Eustatius

Ik ga (voorlopig) niet kijken naar data (bijv. Suriname tot 1975), dat wordt iets teveel van het goede.
Ook bijv. Surinaamse kunstenaars van na 1975 komen in het rijtje koloniale en overzeese kunstenaars

De focus ligt echter wel op de reguliere in NL geboren kunstenaars, de rest is extra…ik zal het toevoegen als ik iets tegen kom.
Dat gezegd hebbende: mijn voornemen is om ook te kunnen zoeken op NLse provincie.
Ik zal dan de kunstenaars op geboorteprovincie indelen.
Ideaal als je bijvoorbeeld wél een stijl of locatie op een kunstwerk herkent, dat kan je het zoekvlak aardig verkleinen (al is dit uiteraard geen garantie, bijv. Friese kunstenaars hebben ook in de rest van NL geschilderd)

Wordt vervolgd…

Ik was er even een beetje klaar mee, had ook wat problemen met de database op te lossen.
Maar alles is nu zo opgezet dat alles wee functioneel is: de monogrammen en initialen van de in NL geboren kunstenaars.

Er staan inmiddels ca. 1690 signaturen in de database, een respectabele hoeveelheid!
Uiteraard blijf ik op zoek naar aanvulling…

De voordelen van de database?
Als een signatuur de letters DVK als initialen heeft, dan is de signatuur de vinden in de alfabetische lijst onder D, V en K.
Ook als een signatuur dus deels leesbaar is dan moet het op 1 leesbare letter al vindbaar zijn.

Ook is er aandacht voor de pseudoniemen/aliassen van kunstenaars.
Tevens zal ik langzaamaan bezig met bijv. een database met bijv. Belgische kunstenaars

Nadeel van dit alles: ik ga dit aspect op de site betaald maken.
Er gaat een hoop werk in zitten, er is geen andere database zoals deze en de kosten van de site lopen wel door…een tegemoetkoming in de kosten is dus niet zo heel gek.

Ik denk aan toegang voor een dag, maand en jaar, over de bedragen zal ik me nog even buigen.

De database is te vinden onder “corpora” of www.skoander.com/mia/

Één keer en nooit weer!

Wat is nou het geval?
Koper had een horloge gekocht, prima…
Betaling én verzending moest wél via marktplaats.
Nog gezegd dat ik (half) zakelijk nog steeds met meer opties kan verzenden, o.a. afleveren aan huisadres, verzekerd, krabbel voor ontvangst etc.
Dat kan via marktplaats dus niet.

Maar toch, het moest via marktplaats…

En wat voor label krijg je dan?!

Staat er gvd de advertentietitel welke ik op marktplaats had gebruikt gewoon op het label, kortom: het is overduidelijk wat er in zit. (zelfs de dubbele c van carbonfiber (vaudtje) stond in de advertentie titel

Dát was dus de eerste én tevens laatste keer dat ik via marktplaats verzend!!

En dit label kwam per email, vanuit daar geprint…niks geks.
Als je dus via marktplaats verzendt dan geef je dus gelijk de inhoud prijs en dan moet je dus niet vreemd opkijken als je pakket opeens verdwenen is (lees: achterover gedrukt).

Ga dus maar gewoon lekker zelf een verzendlabel printen, dan heb je meer kans dat je pakket aan komt en/of dat de inhoud onbekend blijft

Vondsten deel 12 is er eentje….

Een online aankoop met 2 matige foto’s en als beschrijving “ketting met grote hanger”.
Sja, niet veel om op af te gaan.
Je hoopt op amber, zilver zou leuk zijn…en had geen idee van het formaat.
Ik had zelf de inschatting gemaakt dat het geheel wellicht eens ca. 25 gram zou wegen…
Nu was de prijs ook schofterig laag, het was dan ook een klein gokje.

Afijn, pakket lag op de deurmat en bij het openen van de verpakking was de eerste opmerking “herejezus wat een ding”.

Ik had nog niks getest, maar het was al wel een imposant geheel!

Testen leerde dat het Baltisch amber was, dit in een 925 zilver ketting was gezet
Een fraai stukje handwerk uit ca. de jaren 60

Nu heb je zogeheten “statement sieraden”, aanwezig en fors van formaat.
Deze ketting is mijns inziens méér dan een statement sieraad.
Het is van het kaliber wat bijv. een louche Poolse barnsteenhandelaar in de 60’s zou dragen…zoiets in elk geval.
Als je dan toch reclame voor je handel moet maken, dan kan dat ’t best om je eigen nek hangen.

Maar wat was er nou “herejezus” aan deze ketting??

Een totaalgewixht van 75,90 gram, dát is redelijk fors.
Waarvan 54,50 gram zilver en 21,40 gram cognac kleur amber.
Het was makkelijk wegen, de steen zat vrij losjes in de ketting en kon er met wat beleid uit gehaald worden.

Dat gezegd hebbende: die steen is achterlijk groot, formaatje kogelbiefstuk en maar liefst 1.5 cm dik!!
Dit formaat en gewicht zie je echt zelden in sieraden…

Ook het zilvergewicht is best wel aanzienlijk en de combinatie is gewoon fraai om te zien!

Ik moet zeggen dat de ketting echt zwaar geoxideerd was (nu weer fris en redelijk blinkend)…het was ook een beetje de gok óf het wel amber en zilver was…
(voor die aankoopprijs kon dat namelijk echt niet)
Maar het resultaat mag er zijn.
Soms moet je een beetje geluk in ’t leven hebben, waarvan akte.

De foto’s dan maar even

En dan tref je weer eens iets wat ik niet dagelijks in handen heb.

Een setje handgemaakte zilver oorbellen (unica?) met de zogeheten “omega back”

En wat mag de omega back dan zijn?
Wel, dat is de combinatie oorclip en oorsteker.
Normaal gesproken hebben oorbellen óf een clip óf een oorsteker, in dit geval dus beide opties.

Is zo’n constructie zeldzaam?
Nee niet echt, maar je ziet ’t ook echt niet op elke hoek van de straat.
Het wordt vaak gebruikt bij zware oorbellen (hier niet aan de orde, de set weegt 6 gram), bij de duurdere merken óf design/vintage oorbellen én het wijst wel op een beter of luxer oorbel dan de doorsnee oorbel.

Deze oorbellen zijn niet zichtbaar gemerkt met bijv. 925, maar het is wel zilver.
Getest en wel…
En dan kom ik gelijk op de volgende hamvraag:
Als deze oorbellen vaak wijzen op een beter of luxer set oorbellen, zijn oorbellen met zo’n constructie dan altijd in edelmetaal? (goud/zilver)

Nee, dát hoeft dus weer niet.
De oorbellen kunnen ook verzilverd zijn of zelfs in de categorie “kostuumsieraden” vallen.
Zo’n omega back is dus weer geen garantie op edelmetaal.

(en ja, de stift/pen van de oorsteker op de foto is krom. Dat wordt allemaal verholpen…komt goed.)

Hoe dan ook: het is weer een leuk setje

En vondsten deel 10 is een leuke!!

Ik had online een partij amber gekocht, wat hangers, paar armbanden en een paar ringen alsmede wat andere rommel wat er bij zat.
Ik moet bekennen dat die ringen en ander spul op foto stond en dat was deels niet bijzonder duidelijk, het was dus deels een beetje gissen wat daar exact bij zat.
De rest stond wel duidelijk op de foto en daar is de koop ook op gebaseerd.

Maar ik was zéér blij verrast bij het openen van het pakket, het was iets waarvan ik al erg lang de stille hoop had om ooit te vinden en nu is ’t zo ver.

Het betreft facetgeslepen amber

Ik weet dat facetgeslepen amber zeldzaam is, dit omdat het onder andere moeilijk materiaal is om in facet te slijpen (ivm hardheid…of beter: het gebrek daar aan) en het is dus een moeilijk klusje waar écht niet al het amber voor in aanmerking komt.

Eerst maar de foto’s:

Afijn, een bijzondere ring…dat mag gezegd worden!

En de facet is fraai, maar wat maakt ‘m nog meer bijzonder?
Wel, dit is met recht een statement ring en wel om de volgende reden: de afmeting van het blok amber
is 10 x 15 x 24 mm!
En dat is groot, tenminste..voor een ring.
(de vrouw des huizes heeft de ring gepast, maar het blok amber is echt groot! En eerlijk? Het is eigenlijk dermate groot dat het als ring niet eens echt mooi meer is. Op en top statement ring, niets meer of minder)

Het is Baltisch amber, het zilverwerk is vrij eenvoudig en dat zet mij een beetje in de richting van de experimentele slijpvormen in het Baltische gebied, daar zijn ook de meeste experimenten met facetten te vinden.
Datering? Ik vind ’t een lastige…maar als ik een gokje moet wagen dan zou ik ’t richting 1960 moeten inzetten

Wat trouwens ook leuk is: facetten maken op amber, zeker de grotere stukken is riskant, ook omdat het makkelijk kan breken/beschadigen.
Mijn ring is, en dan overdrijf ik niet, in zéér goede staat!
Het amber toont geen krasjes of andere oneffenheden.

Kortom: een erg fraai stuk!
(voor de liefhebbers mét smaak is (bijna) alles van de vondsten te koop)

Wellicht post ik morgen wel weer een fraai stuk uit deze collectie

Mutilato in Guerra – R.I.

Ja, het was weer een partijtje rommel wat op de deurmat viel.
Bij die rommel zat dit medaillon, helaas is de pin of sluiting op de achterkant wel kapot.
Op het eerste gezicht niet zo bijzonder, maar gelukkig kan ik een heel klein beetje over de grens lullen en kon ik de woorden mutilato en guerra wél plaatsen: gehandicapt en oorlog, in elk geval in die context moest ik het zoeken.

De woorden “Mutilato in Guerra” betekenen letterlijk verminkt in de oorlog. De letters R.I.  staan voor Regno d’Italia oftewel het Koninkrijk Italië.
Dit medaillon was uiteraard geen sierobject maar een onderscheiding en het werd uitgereikt aan Italiaanse soldaten die tijdens de oorlog gewond raakten of blijvend invalide werden.
En de oorlog? We praten over de WO1, niet WO2

Zo’n insigne maakte de drager in één oogopslag herkenbaar als oorlogsinvalide.
In het Italië van na de Eerste Wereldoorlog was dat niet alleen een teken van erkenning, maar ook een manier om steun te krijgen van veteranenverenigingen zoals de Associazione Nazionale fra Mutilati e Invalidi di Guerra

Het leuke is: de speld is van 925 zilver, al zijn de meeste exemplaren verzilverd.
In zilver is de speld in elk geval zeldzamer.

Inzake het ontwerp:
bovenaan prijkt een ster, symbool voor eer en verbondenheid met de staat én een krans van laurier en eikenbladeren, een klassiek teken van moed en overwinning.

Datering:
de medaille werd uitgegeven, voor zover ik kan vinden, medio 1917 en de uitgifteperiode liep tot in de jaren ’20, dit afhankelijk van het conflict en de erkenning van de veteranen.
De speld is dus in elk geval 100+ jaar oud

Wat je wel niet tegen komt….altijd leuk en interessant

Even in navolging van het vorige berichtje over de zilvercertificaten…
Ik had dus vorig jaar contact met een heerschap die o.a. in de certificaten zat.
Ditzelfde heerschap beweerde ook dat hij onder andere fysiek zilver munten BTW vrij inkocht.

Leuk verhaal, klopt eigenlijk vrij weinig van.

Kán je BTW vrij zilver kopen? Ja, er zijn feitelijk 3 manieren om dat hier in NL te doen, maar dan zit je weer met constructies dat het zilver opgeslagen wordt in bijv. Zwitserland.

De opties:
– beleggen in zilver zonder fysiek bezit (certificaten, ETF’s enz.)
– de eerdergenoemde opslag in bijv. Zwitserland, het fysieke zilver kan btw vrij worden gekocht als het direct wordt opgeslagen in een douane entrpot, bijvoorbeeld in Zwitserland. Het entrepot wordt gezien als een stukje niemandsland en zolang het zilver daar ligt betaal je geen BTW. Je betaalt echter wel opslagkosten en bij latere levering alsnog BTW en invoerrechten
– mogelijk zilver beleggingsmunten, maar in N vallen verreweg de meeste (al dan niet alle) zilver munten onder de marge regeling, je ziet geen BTW op de factuur maar het is niet volledig BTW vrij.

Stel je zou kiezen voor zo’n entrepot optie in bijv. Zurich:
Het zilver moet daar dus opgeslagen liggen om BTW vrij te zijn.

Maar wat nou als je zilver t.v.w. 10.000 euro daar 5 jaar laat liggen, gewoon in de opslag.
Dan betaal je zo’n 5% opslagkosten oftewel zo’n 500 euro..

Zou je dat zilver na 5 jaar willen verkopen dan zijn er eigenlijk 3 opties:
– je verkoopt het via een edelmetaal inkoper
– je verkoopt het aan een ander, onder voorbehoud dat het zilver wél in Zurich blijft liggen
– je verkoopt het aan…voor mijn part je buurman

Bij de eerste 2 opties blijft het zilver dus wel in Zurich, maar verandert de eigenaar van het zilver en ben je nog BTW vrij uit.
Ga je het fysieke zilver bijv. naar NL halen dan ben je klaar… dan mag je even de BTW en invoerrechten aftikken.

Ook in dit verhaal blijf ik er bij dat je beter maar gewoon fysiek zilver kan kopen.
Je hebt geen tussenpersonen, geen opslagkosten, geen afhankelijkheid of geopolitiek gedoe en je kunt er mee doen en laten wat je wilt…

Maar al die reclames met BTW vrij zilver? Was het allemaal maar zo eenvoudig…..

Maar vertrouwen op certificaten, ETF’s enz. is naar mijn idee hetzelfde als vertrouwen op de verhalen dat Fort Knox vol ligt met goud.
(de laatste telling in Fort Knox was zo’n 72 (!!) jaar geleden, de goudreserves klopten toen met de officiele administratie…al werd er maar een deel fysiek gecontroleerd)
Ik heb dus niet veel heil in wat er beweerd wordt, dat certificaten gedekt zijn enz. enz.

Vorig jaar had ik wat contact met een jongemand die o.a. in edelmetaal belegde.
Hij deed o.a. in zilvercertificaten…en nu komen we in een vreemde handel terecht,

Nu ben ik wellicht nog een ouderwets type: koop het gewoon, dan heb je ’t fysiek in bezit.
Zilverbaren enz. kan je bij wijze van spreken zo’n beetje op elke hoek van de straat kopen, waarom zou je dan in godsnaam “certificaten” kopen?

En zo denk ik bijv. ook over de vele soorten lease, hypotheken enz. Waarom moet het allemaal zo ingewikkeld?
Er zijn bijv. een stuk of 12 leasevormen als je een auto wilt leasen. Waarom 12 soorten? Het is toch simpel en de basis is altijd gelijk: jij betaalt voor iets wat je wilt leasen. Hoe kan je dat principe onderverdelen in 12 vormen?

Neem hypotheken, ook daar zijn minimaal een stuk of 12 vormen van…ook hier geldt het principe: je betaalt voor iets wat uiteindelijk van jou wordt. Hoe kan je daar zoveel hypotheekvormen voor verzinnen?
Je krijg alleen maar te maken met meer mitsen en maren waardoor het een onoverzichtelijke zooi wordt.

Maar goed, dat is mijn visie.

Hetzelfde dus met die zilvercertificaten: koop gewoon fysiek zilver en dan heb je geen kleine lettertjes, geen gedoe, geen verantwoording aan derden af te leggen etc. etc.
Je legt zo’n zilverbaar onder je bed (of in de kluis) en wacht tot de prijs stijgt…verkoop ’t zilver desgewenst… het vreet geen biefstuk en zuipt je bier niet op, dus geen probleem als zo’n zilverbaar nog 10 jaar onder je bed ligt te oxideren.

Goed, over zilvercertificaten…het wordt verkocht als zijnde een slimme manier om te investeren in zilver zonder het fysiek te bezitten.
Je koopt dus een claim (!) op zilver.

De “voordelen” van de certificaten:
– je hoeft geen zilver op te slaan, het is veel goedkoper en eenvoudiger om te handelen
– certificaten kunnen digitaal worden verhandeld waardoor je snel kunt inspelen op prijsbewegingen
– geen kosten voor opslag/verzekering/transport van fysiek zilver

Om met het eerste punt te beginnen: ik sla liever een zilverbaar op dan dat ik een certificaatje heb.
punt 2: de prijsbewegingen van zilver zijn niet spannend om snel te moeten inspelen, geduld is een schone zaak
punt 2 zit misschien wat in…maar ik zie liever een zilverbaar op tafel dan één of ander papiertje waarmee je een claim hebt op wat zilver.
(over die certificaten: wordt een leuke kwestie als je huis (en certificaat) af brandt. Als je je certificaten digitaal hebt dan is het geen probleem, maar als je alleen een papieren certificaat hebt dan sta je met lege handen. Dan kan je weer beter een stapel fysiek zilver hebben, als dat tijdens een brand smelt dan heb je in ieder geval nog steeds een plakaat zilver die z’n waarde behoudt)

De kwestie die me ook bezig houdt:
kunnen er meer certificaten zijn dan fysiek zilver?
En ja, dat kan dus wel…en dan wordt het leuk als iedereen zijn certificaatjes gaat inwisselen voor fysiek zilver.

Kleine nuance: er zijn certificaten die wel én geen recht geven op fysieke levering van zilver.
Vooral bij de firma’s die geen recht geven op fysiek zilver kunnen meer certificaten uitgeven dan ze fysiek zilver op voorraad hebben.
En met wat pech heb je een groot probleem.

Je moet dus een hoop vertrouwen hebben in het hele systeem (en ik vertrouw dat dus niet)
Als teveel beleggers op hetzelfde moment een fysieke levering eisen dan komt het hele systeem onder druk te staan, zie het als een soort bank run.
Het volgende probleem is dat een overvloed aan “papieren zilver” wellicht de echte marktprijs kan onderdrukken, dit omdat de vraag kunstmatig wordt verdeeld over de niet-fysieke activa
En daarnaast zijn écht niet alle fondsen open over hun dekking, het is wel handig om te weten of de certificaten wel gedekt zijn door fysiek zilver.

Kortom: ik zie teveel mitsen en maren met die papieren rommel.
Wil je wat, koop het dan gewoon…je hoeft niet gelijk per kilo te kopen…er zijn kleine baren van bijv. 10 gram, oplopend tot meerdere kilo’s.

Wat er allemaal in de wereld gaande is: geen idee!
Wat ik wel weet is dat de goudprijs maar blijft stijgen tot ongekende hoogtes.

Op het moment van schrijven staat de goudprijs op 98.978.25 euro per kilo puur goud. (in de minuut dat ik dit stukje getypt heb is de prijs alweer zo’n 6 euro per kg omhoog gegaan)
Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat we vandaag of morgen de 100.000 per kilo wel gaan halen.

We gaan zien wanneer ik mijn gelijk haal!

Ik had een aantal medailles opgekocht en ja..we gaan weer de katholieke kant op. 😀

Één van die medailles is wel een érg leuke én interessante: de exorcisme medaille
Of gewoon in de volksmond: de Benedictus medaille, in dit geval een zilver medaillon met, als ik het even volledig mag benoemen, een afbeelding van de Heilige Benedictus van Nursia.

Een dergelijke medaille is één van de oudste en bekendstre sacramentalia in de katholieke kerk en wordt gedragen voor bescherming tegen het kwaad, zieken én gevaren.

(tekst loopt door onder de afbeeldingen)

Op de achterzijde, de mooiste en meest interessante kant, van de medaille staan de nodige afkortingen
Even een korte uitleg

C.S.P.B. = Crux Sancti Patris Benedicti – Kruis van de Heilige Vader Benedictus.

C.S.S.M.L. = Crux Sacra Sit Mihi Lux – Het Heilig Kruis zij mijn licht

N.D.S.M.D. = Non Draco Sit Mihi Dux – De draak (Satan) zij niet mijn gids.

V.R.S. = Vade Retro Satana – ga weg, Satan.

N.S.M.V. = Nunquam Suade Mihi Vana – raad mij nooit ijdelheden aan.

S.M.Q.L. = Sunt Mala Quae Libas – wat je schenkt is kwaad.

I.V.B. = Ipse Venena Bibas – drink zelf je gif.

Op de medaille staat ook IHS, de afkorting voor Jezus Christus (Iesus Hominum Salvator) oftewel “Jezus, Redder der mensen”


Ik had al aangegeven dat de medaille ook wel de exorcisme medaille wordt genoemd, dan rijst gelijk de hamvraag “wordt deze medaille ook echt gebruikt in de uitvoering van een exorcisme?”
En het antwoord is ja! De afkortingen op de achterzijde van de medaille zijn de Latijnse afkortingen van een oud exorcismegebed en daar heeft deze medaille de bijnaam “exorcisme medaille” aan te danken.

Zeldzaam??
Is deze medaille zeldzaam? Nee, absoluut niet! In de katholieke landen liggen dit soort Benedictus medailles op elke hoek van de straat…ze worden waarschijnlijk per miljoenen gemaakt.
In die zin is het écht geen zeldzaamheid…het dient wél gezegd te worden dat die medailles in bijv. alpaca, metaal of ander goedkoop materiaal en in massa productie worden gemaakt.
De medaille die ik heb is een iets ander verhaal, nog steeds niet zeldzaam maar wel vrij schaars.
Redenen? De medaille is van zilver en dat zie je niet erg vaak, die vind je niet op elke hoek van de straat.
Daarnaast is het, gezien de productiewijze, in (relatief) kleine oplage gemaakt, wellicht in een klein atelier of kloosterwerkplaats (in elk geval geen massaproductie).
Mijn medaille mag je dus in de categorie “vrij schaars” zetten.
Datering? Alles bij elkaar genomen zou ik zeggen ca. 1920/1930



**Over eerdergenoemd exorcisme kan ik gelijk een hardnekkige kwestie de wereld uit helpen.
Ik ga er van uit dat de meeste mensen denken dat exorcisme alleen in het katholieke geloof voor komt, dit is waarschijnlijk te danken aan films zoals bijvoorbeeld The Exorcist waarin het altijd de katholieken zijn die opgeroepen worden tot een exorcisme.
De echte waarheid steekt, zoals zo vaak, toch iets anders in elkaar.
Uiteraard is het ritueel van een exorcisme het meest bekend uit het katholieke geloof, maar ook andere religies kennen het exorcisme (= afweren of uitdrijven van kwade geesten)
Te denken valt aan religies zoals de Protestanten, het Jodendom, de Islam, het Hindoeisme, Boeddhisme en andere tradities of religies in bijv. Japan en Afrika.
De katholieken zijn dus het meest bekend als “exorcist”, maar in tal van andere landen en religies zijn (een vorm van) exorcisme dus ook gebruikelijk.

En nu maar op naar vondst nummer 9 🙂

Dit pakketje is nog niet onderweg, komt echter wél mijn kant op.
(gereserveerd in afwachting of hij meer items in de categorie devotionalia heeft)

De inhoud van het pakket is opzich niet zo bijzonder, wat wél een leuk item is is onderstaande devotie ring.

Waarom is ’t leuk? Ach, ik ben passief Rooms Katholiek (wel met het hele RK feestpakket, gedoopt enz. enz. ) maar ik mag nog altijd zéér graag dit soort items zien.
Het zit op één of andere manier toch een beetje ingebakken… net als oude Katholieke kerken bezoeken, het is toch altijd interessant en soms gewoonweg compleet overweldigend.

Maar goed, de devotie ring…het is een item welke je niet bijzonder vaak ziet.
Daar zijn wel een aantal redenen voor te verzinnen.
Er zijn genoeg medaillons en kruisjes, die waren ideaal los te dragen (aan ketting bijv. ), een ring was wat minder praktisch.
Het kan ook zo zijn dat veel van die ringen omgesmolten zijn…het medaillon werd wellicht bewaard en de rest werd in tijden van nood versmolten voor wat extra geld.
Het is daarnaast ook zo dat de “gewone” gelovige meestal geen devotie ringen droeg, dit was meer verbonden aan de kerkelijke functies.
Dergelijke devotieringen waren dus een beetje een uitzondering óf voor een speciale gelegenheid gemaakt.

Inzake de afbeelding op het medaillon: de rest van de foto’s zijn ook niet bijzonder goed…we moeten het voor nu doen met matige afbeeldingen.
Ik heb de foto’s getracht te verbeteren en als ik een gokje zou moeten doen dan is de kans aanwezig dat Paus Leo XIII op het medaillon afgebeeld staat.

Paus Leo XIII was vanaf 1878 tot 1903 paus, het medaillon komt in dat geval dus uit die periode (eind 19e eeuw), de ring met de bolletjes is wellicht van iets later datum, vroeg 20e eeuw.
Uiteraard hebben we nog de vraag “is de ring van zilver”.
Wel, als ik alles bij elkaar op tel: ja, de ring is van zilver….

Wordt vervolgd…

/edit: toch nog een kleine toevoeging
Ik wil niet te ver in gaan op het geloof (al ben ik slechts passief RK). Mijn vader zei vroeger altijd: praat nooit over geloof of politiek, je komt er toch nooit uit en het levert alleen maar gelazer op”. En daar had senior wél gelijk in, vandaag de dag nog meer dan vroeger.
Ik zal er dan ook niet teveel op door gaan…

Nu even een klein weetje inzake het partijtje (ik zal het gehele partijtje hieronder even online zetten).
De partij bevat dus 1 ring, 6 medaillons, 1 koppelstuk voor een rozenkrans en 4 kruisen.
De ring is inmiddels bekend, de 6 medaillons zijn voorzien van gaten en zijn bedoeld om op bijv. een ketting/rozenkrans te plaatsen en het koppelstuk is voor een rozenkrans
Over de 4 kruisen is wel een geinig weetje te vertellen…

Er zijn namelijk 4 kruisen, 1 “kaal” kruis en 3 met de beeltenis van Jezus.
Het “kale” kruis wordt namelijk veel in het protestantse geloof gebruikt, de kruisen met de beeltenis van Jezus weer in het Katholieke geloof.
Katholieken kunnen in sommige gevallen wél een “kaal” kruis gebruiken, protestanten zullen geen kruis met corpus christi gebruiken…
Ik zal er niet veel dieper op in gaan, maar in dit partijtje zit dus 1 “protestants” kruis, verder is het echt een katholiek bundeltje items.

Ik had vorige week een jasseron kettinkje gekocht, slot was kapot…nou ja, ik heb nog wat losse slotjes liggen, herstel is dus niet zo’n probleem.
De verkoper had ook nog een setje oorbellen voor weinig geld, die er ook maar bij gekocht.

Ik had al gezien dat de oorbellen zilver waren (nee, je wordt er niet rijk van), maar als ’t toch in 1 zending mee gaat, doe er dan maar bij.

Opzich echt niet spectaculair spul, maar bij ontvangst bleek het zilver met rood glas te zijn.
Dat soort dingen zie je dus niet op de foto…het kan net zo goed kunststof zijn.

Toch even een korte check onder uv licht en wat bleek?
Het bleek uv reactief glas, cadmium in dit geval.

Het is gewoon een toevalstreffer en het is gewoon leuk.
Leveren ze wat meer op dan ik betaald heb? Ja, maar ik wordt er niet rijk van…het is meer een leuke bijkomstigheid.

(ook hier geldt: ga nou niet de eerste de beste uv lamp bestellen en op jacht gaan naar dit soort dingen.
Het is gebleken dat zelfs lampen van rond de 50 euro, en waarvan beweerd wordt dat ze uitermate perfect zijn voor bijv. ID bewijzen, rijbewijzen enz., simpelweg nauwelijks reageren op rijbewijzen enz.
Zoals voor alles geldt: ga niet zomaal in ’t wilde weg kopen, wéét wat je koopt.
Inzake UV glas: dit kan je aan de buitenkant écht niet zien. Je moet het testen met een lamp en als dat niet kan dan koop je echt op de blinde gok en dat kan een dure en onnodige leerschool worden. Ga dus niet online shoppen in de hoop dat je wat UV glas treft. Ook deze koop was gewoon een mazzeltje)

Ditmaal een vondst met een zwart randje, even geen goud en zilver wat er blinkt

Een ketting, ca. 50 cm en geheel zwart.
Deze ketting betreft een rouwketting van, zéér waarschijnlijk, git.

En wat is git?
Wel, we kennen uiteraard de term “gitzwart” en dat is te herleiden naar de steen git.
Het moge duidelijk zijn dat git dus zo zwart als de nacht is.

En wat is git?!?
Git is fossiel hout dat in de loop der miljoenen jaren is ingekoold.
Het is dus een vorm van versteend hout dat nog net niet is omgezet in steenkool.
(het is dus ook relatief zacht materiaal, contact met water etc. is dus ook niet handig)

Git werd vroeger vooral gebruikt in rouwsieraden, het meest rond de persiode 1850-1900 en het werd o.a. in Belgie en NL onderdeel van (vooral) de katholieke en protestantse rouwcultuur.

De ketting zal uit eind 19e, wellicht begin 20e eeuw komen en is dus zo rond de 120 jaar oud.

Ik vind dit soort rouwsieraden best wel interessant en in zekere zin leuk, zie het maar als een stukje cultuurhistorie.

In het vorige berichtje, vondsten 3, had ik het over een partijtje “rommel” (nee, was niet een goedkoop pakketje en dus geen echte rommel) waar o.a. de Koude Oorlog speld bij zat.

Bij de partij zit ook onderstaande broche

Ik krijg het pakket vandaag of morgen wel binnen, dan maar eens kijken wat er allemaal nog meer bij zit
Vanaf de foto is ’t toch altijd wat lastig oordelen.

Inzake deze broche:
Ik ga er van uit dat het zilver is, de steentjes zullen waarschijnnlijk bergkristal zijn en de lengte gok ik op ca. 5 cm
Gezien de stijl van de broche dan komen we meer in de Jugenstil dan in de art deco, de periode waar de broche uit komt zal ergens rond 1900-1915 zijn, in elk geval ruim 100 jaar oud.

De broche is o.a. met wat filigrain zilverwerk en dus een leuke stukje handwerk.
Groot voordeel: de broche lijkt zonder schade/verbuiging en geen missende steentjes (dat zie je nogal vaak bij oude sieraden)

Als ”t geheel binnen is, dan de boel maar opfrissen.
Ik heb zo’n vermoeden dat dit best wel een fraaie broche is na schoonmaak

Weer een partijtje “rommel ” gekocht, zit wel wat leuk spul tussen.

Onder andere deze speld uit het Koude Oorlog tijdperk

Deze pin is wel aardig historisch én politiek geladen.

• Rode ster met hamer en sikkel: Klassiek communistisch symbool.
• Twee vlaggen: Eén is duidelijk van Tsjecho-Slowakije, de andere mogelijk van een regionale of partijorganisatie.
• Tandwielvorm: Symboliseert industrie en arbeidersklasse.
• Opschrift “NÁRODNÍ FRONTY ČSSR”: Verwijst naar het politieke samenwerkingsverband in communistisch Tsjecho-Slowakije, waarin alle toegestane partijen en organisaties verenigd waren onder toezicht van de Communistische Partij.

Deze speld werd waarschijnlijk gedragen door leden van de Nationale Front of uitgereikt bij partijbijeenkomsten en is een leuk stukje van de Koude Oorlog-geschiedenis.

Voor wie de berichten een beetje doorgelezen heeft die weet inmiddels een beetje hoe ik in elkaar steek.
Ik benoem vaak het aspect prutswerk en ja, zo zie ik het ook…
En het is &*^%^&%$ doodvermoeiend!
Ik zie overal wel de problemen, minpunten enz.
Het is de reden dat ik bijv. zelf de website(s) maar maak, een ander mist de helft aan essentiele zaken.
Het verhaal met het gehoor van zoon, jaren mee bezig en eindelijk een klein stapje verder
Heb bijv. tal van manueel therapeuten bezocht, er was slechts één die zijn vak verstond, de rest stond wat dom kruisjes op de rug te zetten, beetje drukken en tot volgende week voor de volgende afspraak.

En zo kan ik wel even doorgaan… Ja, ik kijk anders naar de wereld, ik heb een ander verwachtingspatroon en daar word ik weleens schijtziek van.
Wie begrijpt wie niet? Begrijpt de wereld mij niet of begrijp ik de wereld niet?

Nog zo’n verhaal…ditmaal dochter. Ze was vanaf dag 1 al wat anders dan anders.
Ik zei al vanaf dag 1 dat ze waarschijnlijk net zo’n type als mij is en dat blijkt ook wel.

(En met “type als mij” doel ik in elk geval op een zootje hersens.
Harry Jekkers zei het al in één van zijn shows over intelligentie “als je moeder ui heet en je vader knoflook dan kan je het niet helpen dat je stinkt”
Kortom: kom je al uit een famile waar de lampjes op 60% branden, dan zijn de kinderen ook geen 100 watt lampen (uitzonderingen daargelaten) .
Nu kom ik uit een familie waar ik wellicht nog één van de minst slimmen ben, ook in de schoonfamilie zijn ze niet bepaald achterlijk.
Gooi dat zootje DNA op een hoop en je krijgt onze koters die zéér hoogstwaarschijnlijk wel iets van o.a. die intelligentie mee krijgen. (wederom, geen garantie, maar de kans is zeer groot)

Inzake dochter: veel observeren, dat deed ze en verder zat er eigenlijk geen leven in de brouwerij.
Op de kinderopvang wel een half jaar “kritiek” gehad: ze deed niets, alleen maar observeren. Niet spelen, niks.
Ze zou aldus de observaties van de opvang wellicht doof zijn, autistisch en weet ik wat voor flauwekul wel niet meer

Lopen was een ding…ze stond op en liep door huis, out of the blue.
Na 2 dagen lopen vond ze de trap wel interessant. We hadden wel een traphek, niet geïnstalleerd omdat dat een ellende was (jaren 60 huis met trap waar je niet even simpel een hek kon plaatsen. Uiteindelijk uit nood maar met tie wraps vastgezet, veel andere opties waren er ook niet)
Maar mevrouw liep de trap op zoals wij ook doen. Netjes, beheerst… toen we boven waren zei ik “en nu moeten we weer naar beneden”. Ze keek even rond en liep gewoon naar beneden alsof ze het al jaren deed. En zo zijn er meer van die vreemde, onverwachte dingen.

Lezen was ook zoiets. We spendeerden er geen tijd aan, we dachten dat ze geen woord kon lezen (geen indicatie), maar in een vakantie pakte ze een boek, begon voor te lezen, na een paar dagen las ze op het niveau van wat ze eind volgend jaar zou moeten kunnen en na een weekje pakte ze de dikke leesboeken van de vrouw des huizes. Het kind is dus wat anders dan anders

School was dus ook weer een drama: same shit, different day.
Op de 1e dag de directie al expliciet gevraagd hoe ze omgaan met o.a. hoogbegaafdheid (mijn vermoedens), dit omdat ik zelf een kl*te schooltijd heb gehad (plan was o.a. om mij op een LOM school te zetten, een school voor moeilijk lerende kinderen. Ik was niet moeilijk en ik kon en kan écht wel leren. School was gewoon niet interessant)
Nee, de tijden waren veranderd en ze waren gericht op o.a. hoogbegaafdheid, er is nu meer kennis over enz. enz.
Ja, eerst zien en dan geloven….en uiteindelijk bleek dat er niks veranderd is t.o.v mijn schooltijd.

Afijn, school..ze speelde niet met andere kinderen, zat alleen in een hoek te spelen, geen contact met juf, weinig met kinderen, ook weer veel observeren enz.

We hebben tal van gesprekken (HDGP) gevoerd, vaak met juf/IB-er enz. en het was altijd “we weten niet wat we met haar aan moeten”.
Zit je met o.a. zo’n orthopedagoog bij die gesprekken…allemaal waardeloos volk.
Even realistisch: zo’n orthopedagoog pakt op z’n minst 5000 per maand. Voor dat geld beweeg ik hemel en aarde en alles er tussen in.
En dan zie je zo’n figuur niet veel meer doen dan bevestigen wat aan ander zegt, soms met een onzin opmerking komt, veel noteert en….verder niets.
(was zo’n gietenwollensokken figuur die er als een zoutzak bij zat. Dacht ook weleens “als je sexleven net zo is als dat je er bij zit dan heb je serieus een kloteleven”.. Er kwam eigenlijk niks uit behalve bevestigen wat anderen zeggen. Je kent die types vast wel)
Het wordt in die zin hoog tijd voor een verplichte resultaatverplichting in plaats van een inspanningsverplichting.

Nu was ik er al érg vlot uit dat al die onzin tot niets zou leiden, mijn wederhelft bekijkt het helaas anders (al begint dat nu wel een beetje te veranderen). Die ziet hulpverleners en we moeten alle hulp maar accepteren..stel dat later blijkt dat we het niet gedaan hebben dan zitten we met grotere problemen enz.
Ik zie juist erg snel dat iets gaat werken of juist niet en wat mij betreft ging de stekker er al na een maand school uit. Om de verstandhouding thuis maar goed te houden heb ik ’t nog 1.5 jaar volgehouden…op tanden bijten en vrouw tevreden houden. Happy wife happy life zullen we maar zeggen…maar onder de streep was ik doodongelukkig met de kwestie

Het lastige is: ik heb op die school wel een keer of 500 mijn vermoedens geuit: hetzelfde waar ik “last” van heb.
Hoogbegaafdheid met wellicht nog iets er bij (2E).

Net als bijv. het UMCG verhaal over de zoon: ik kan lullen wat ik wil, er wordt niet geluisterd.

Het was op school zelfs dermate waardeloos dat ze mij meermaals vroegen of ík een oplossing had, dit omdat ze toch wel erg op mij lijkt.
Zit je met 4 man aan tafel, docent, IB-er, orthopedagoog en nog eentje…maar wie moet het verlossende antwoord op de “problemen” geven? Ik.
Je mag dus weer de zooi voor een ander oplossen, waar zijn die lui voor? Waar worden ze voor betaald? Heb ook serieus overwogen om er maar een dikke factuur richting school te sturen…als ik de shit mag oplossen, dan mag er ook betaald worden. Niet onredelijk toch?

Maar zoals gezegd: al zo’n 500 x mijn (sterke) vermoedens geuit, werd niks mee gedaan en op een gegeven punt was de maat vol, ik heb overal de stekker uit getrokken.
Zoals mijn vader vroeger al zei “prutswerk afleveren kan ik zelf ook wel, daar heb ik een ander niet bij nodig” én “wil je iets goed gedaan hebben, dan moet je ’t zelf doen”.
Waarvan akte, de wijze (en 40 jaar na dato nog steeds actuele) woorden van senior

Ik ben zelf maar aan de slag gegaan en ben er 2 maand mee bezig geweest.
Was het een klotetijd? Absoluut, ik kan mijn tijd wel beter besteden!
In die 2 maand heb ik wél vele malen meer voor elkaar gekregen dan die 4 hobbyisten in 1,5 jaar op school.

Het ergste? Ik belde een school in Dokkum, verhaal uitgelegd (hoogegaafdheid enz.) en ze vroegen op welke school ze nu zat.
Naam verteld en wat zei die vrouw “ja maar die school heeft een in-house HB specialist”.
En dan valt je de bek toch wagenwijd los… heb ’t al zo vaak aangegeven in welke hoek ze ’t moeten zoeken, blijkt dat ze een hb specialist hebben rondlopen.
Navraag gedaan of er ooit iets met die specialist is gedaan: nee, niks.
Maar ze zouden het nou gaan regelen.

Ja, dát had je even eerder moeten bedenken…
Na een hoop ellende, tijd, geld, gedoe en geouwehoer per ommegaande een andere school gezocht en daar zit ze nu op haar plek.

Kortom: ik heb altijd het idee dat anderen dik betaald krijgen voor prutswerk en ik de problemen, met veel eigen tijd en geld, uiteindelijk mag oplossen.
Dat is de reden dat ik ook zoveel mogelijk zelf doe (en dus ook nergens aan toe kom) en ik dus niets uit handen kan geven.
Voor mijn gevoel moet ik zowat iedereen aan het handje meenemen en uitleggen hoe ze hun werk moeten doen (of beter: voldoen aan mijn verwachtingen). Zelfstandig iets fatsoenlijk iets uitvoeren zit er doorgaans niet in.
Ik zou dolgraag iets uit handen kunnen willen geven, maar ik kan het simpelweg niet. En dan ben je de lul…érg veel tijd en wat geld armer
Het gaat toch niet naar mijn zin, dan kan je ’t maar beter zelf doen.
Helaas zitten er maar 24 uren in een dag 🙁

Er is slechts 1 klein voordeel van mijn “neuro probleem”: als je je overal mee moet bemoeien dan leer je ook een hoop.
Nu weer met het gehoorstelsel, Bera testen, school/HB en alles wat er mee samenhangt enz. enz.
Ik was al niet echt onbemiddeld qua kennis en dankzij andermans prutswerk wordt het alleen maar meer.

Ik had gister al een bericht gepost over een ziekenhuisbezoek van vandaag, had ’t ook weer verwijderd (en ik post ’t verhaal nog maar eens)
Het betrof zoontje met zijn gehoor.

Ik heb ook al wat berichten gepost over de ellende waar ik soms mee te maken heb, dit gezien één van mijn neurobiologische variaties (noem ’t maar 2E, neurodivergent/hoogbegaafd)
Types zoals mij hebben bijv. niks met dom geouwehoer, eerlijkheid, geen geouwehoer er om heen. Afijn, lees de vorige berichten maar.

Wat er nu speelt is een kwestie die al even gaande is: sinds de geboorte van zoon. Een gehoorprobleem.
Als hij een probleem heeft dan is dat zo, daar ben ik echt niet de moeilijkste in. Maar ik heb al vanaf geboorte mijn twijfels!

Ik zal het verhaal niet te uitgebreid maken, maar na geboorte is het gehoor getest door een dame van het consultatiebureau.
Bij de test moesten de kabeltjes op een bepaalde manier over de kussens liggen, precies zo en niet anders.
En toen wist ik al genoeg: kabelbreuk!
Een goede kabel kan je namelijk overal wel neerleggen, het werkt altijd.

Vanaf dat moment ging het eigenlijk al mis…we moesten naar Pento, een audiologisch centrum in Leeuwarden.
Tal van keren heen geweest, de helt van de keren kon er niet getest worden ivm snotterig kind/verkouden enz.
Van de testen die wél zijn gedaan waren de resultaten op zijn minst bijzonder: één test betrof het linkeroor, een andere test het middenoor, weer een andere test wees het rechteroor aan en weer een andere test was het slakkenhuis…
Daar kon je dus ook niks mee, heb die lui bedankt voor het prutswerk, de verloren tijd én de flauwekulkilometers met bijkomende kosten.

Dan kom je uit ellende maar dichter bij huis: een KNO arts in het ziekenhuis in Heerenveen
Ook een paar keer geweest, buisjes laten plaatsen enz.
Op een gegeven moment was het idee om een scan van zijn gehoor te maken, kijken of er iets mis was met het gehoorstelsel.
Scan is door de arts ingepland, op een ochtend stonden we om 0800 uur in het ziekenhuis voor de scan,
We werden opgeroepen en ik kreeg de vraag “is het voor u of de zoon?”
Sja, voor de zoon…
“een scan voor de zoon? Maar dat doen we hier helemaal niet…kleine kinderen moeten onder een roesje en juist dát doen we hier niet, wel in bijv. UMCG. Wie heeft deze scan geregeld?”

Ja jullie eigen KNO arts. “Ja, maar hij wéét dat we dit hier niet doen….dat moet hij toch weten?”
Ja, en bedankt…voor de zoveelste keer sta je er weer voor Jan L.

Toen maar naar het UMCG, daar de scan laten doen.
Er is veel getest, erg veel zelfs… en uiteindelijk een scan. Uit de scan kwam niks geks, alles leek in orde (behoudens vocht achter oor, bekend verhaal bij die knul)
Daar lag dus geen probleem.
Maar na alle testen was het tijd voor een Bera scan en dat moet onder een roesje. Prima…
In 1 sessie (even onder zeil) was het dus nieuwe buisjes én de Bera test. Conclusie: gehoor was niet goed.

Nu zou een normaal mens dat gewoon accepteren, ik gelukkig niet! (ik heb o.a. artsen doorgaans ook niet bijzonder hoog, heb meer dan genoeg gezien en meegemaakt op dat vlak)

Waarom ik die testen niet voor lief nam? Ik merk al lange tijd dat hij gewoon kan fluisteren. Dat wordt knap lastig als je slechthorend bent, maar niet onmogelijk. (je wilt jezelf horen, daarom schreeuwen doven/slechthorenden meer). Fluisteren getuigt van een fijne stemmotoriek (het zal vast anders heten, ik noem het zo).
Ook als ík fluister, dan verstaat hij dat gewoon. Ja, ook als ik met de rug naar hem toe sta en hij mij niet ziet praten. Dan ben je dus niet slechthorend.
Ook bij de opvang heb ik meermaals gevraagd of ze wat kunnen testen: hun bevindingen zijn gelijk met die van mij.

Ik hecht iets meer waarde aan mijn bevindingen dan aan testen.
Ik heb mijn bevindingen ook vaak doorgegeven aan het UMCG, maar daar is nooit wat mee gedaan. Ter kennisgeving aangenomen en aan de kant geschoven.

Een week of 6 terug waren we in het UMCG, mijn twijfels wéér op tafel gegooid…2 dames die mij trachtten om de praten (ze spraken zich uiteindelijk ook tegen, hadden ze zelf niet eens door denk ik) . Mijn bewaren werden van ntafel geveegd: de Bera test was zeer zuiver en daar moest ik ’t eigenlijk mee doen. Na een uur ouwehoeren kwam er nog een audioloog(?) binnen, waarschijnlijk als laatste middel om mij te overtuigen (had die man nog nooit gezien, geen idee wie hij is en wat hij deed)
Ook hij deed zijn best om zeer overtuigend te zijn: zoon moest links én rechts een gehoorapparaat. Links had prioriteit, rechts kon over bijv. half jaar ook wel. Maar links én rechts was wél noodzaak. En iedereen was ’t daar mee eens….behalve ik.
Inmiddels was er een hoorapparaat aangemaakt en die zou vandaag ingesteld worden in het UMCG.

Nu schreef ik gister al “ik heb zo’n donker vermoeden dat er morgen niks ingesteld wordt”
Had ’t hele bericht ook weer verwijderd…

Maar vandaag was dus de dag!
en verdomd: ik heb voor nu deels mijn gelijk gekregen!! Er is niks ingesteld, sterker nog: het gehoorapparaat mag voorlopig weer terug naar de winkel!

Wat een gelazer…één van de dames die altijd de testen in het UMCG al deed was er vandaag weer.
Ze vroeg me of ik het zag zitten…domme vraag, ze kent mijn visie en dat ik het er niet mee eens ben.
Een hoop geouwehoer verder: mevrouw wil nogmaals even testen.
Leuk detail: we zitten dus in een compleet geluiddichte kamer. Ik zat schuin achter zoon…testdame hing wat apparatuur aan z’n shirt en ik fluisterde zeer zacht zijn naam en “straks ijsje?” en wat bleek? Hij hoorde het én reageerde zacht fluisterend “ja”.
Ik lachte (want hij hoorde me dus wel) en de testdame zei ook “hij zei heel zachtjes “ja”.
Ze camoufleerde prima, maar ik kon aan haar hele houding zien dat ze zoiets had van “g*dver%%^*(^%#@! dit had ik nou nét niet nodig”

Afijn, test voltooid en het rechteroor was echt bijna op het niveau van het normale gehoor.

Ja maar…de vorige keer waren jullie allemaal overtuigd dat hij links maar ook rechts een apparaat nodig had. Er is zelfs nog iemand bij gehaald die mij moest overtuigen…en nu is het gehoor opeens goed??

Haar respons: het gehoor kan fluctueren, de ene dag is de andere dag niet. Soms zit er meer vocht in het oor dan de andere dag enz. enz.

Ja, leuk…maar er zijn al zoveel testen gedaan, ook een soort druk testen om te zien of er vocht zat, Bera test enz. Het was altijd fout en nu mankeert er eigenlijk niks aan het gehoor rechts.
En dat het gehoor kan fluctueren hoor ik nu voor het eerst. Kortom: er deugt dus niks van.

Op de vraag “wat als we de vorige keer niet 1 maar 2 gehoorapparaten hadden besteld (Conform hun verhalen), wat dan??”
“Sja, na gebruik van apparaat wordt er nog vaak getest om te kijken of het gehoor verbeterd, dan waren we er vanzelf wel achter gekomen.”

Ja, leuk…kortom: vandaag was de dag van in/afstellen en dan waren we er vandaag dus achter gekomen dat 1 apparaat dus geen nut had. Kortom: 500 euro door de plee. Dankzij jullie “onderzoeken”.

En ja, ik was goed chagrijnig…

Had ze ook nog de opmerking dat met de huidige test conform mijn “recente” (jaja) bevindingen was…kwader kan je mij niet krijgen!
Ik loop al een paar jaar met mijn bevindingen te koop, niemand die er iets mee doet en als mijn bevindingen opeens kloppen met de resultaten dan zijn het opeens “recente” bevindingen. Een kleine passage uit een lief van dhr. J. Jordaan kwam direct in mij op (“krijg toch allemaal de klere, val voor mijn part allemaal ….)

Afijn, er was nog een hoop gedoe, verhalen werden spontaan afgekapt (dan sta je bij mij op verlies)…
Uiteindelijk kwam de dame binnen die de afstelling van het apparaat zou doen, ook zij vroeg hoe ik er in stond.
Nou ja, het was al niet goed maar met de meest recente ontwikkeling (goed gehoor) is het er niet beter op geworden.
“Of we nog moeten instellen”

Kan, maar op één voorwaarde: als iemand hier de volle verantwoordelijkheid voor verleden, heden en toekomst neemt, zwart op wit én er voor tekent, dan gaan we direct het apparaat instellen.
Dat werd geweigerd…maar ze waren toch zo overtuigd van de testen? Het was zeer betrouwbaar? Gezegd dat er vorige keer 4 man in de kamer zaten die mij moesten overtuigen, iedereen was het met elkaar eens….áls dat zo is dan kan je er naar mijn idee toch gerust de volle verantwoordelijkheid voor nemen??
Maar zover kwam het dus niet….
Het leek de dames verstandig om het gehoorapparaat maar weer naar de winkel te retourneren, éérst over 3 tot 6 maand weer eens goed testen en dan wellicht weer eens kijken voor alleen een gehoorapparaat voor links. Áls dat al nodig blijkt….ook dat nog.

Met zo’n houding heb je ’t bij mij al helemaal verprutst: ze zijn dus totaal niet zeker over die testen, maar wel pretenderen de ze ’t bij het juiste eind hebben en ondertussen ons lekker op kosten jagen.
Ze bekijken het maar…

Maar….het leukste deel moet nog steeds komen, ik ben benieuwd wat voor excuus het UMCG voor onderstaand aspect gaat geven.
Zoals ik al zei heb ik inmiddels deels mijn gelijk gekregen, maar ik denk dat je het kan beschouwen dat ik het gelijk helemaal aan mijn kant krijg.
Als we even iets verder in de materie duiken:
zoon heeft een Bera test gehad. Zeer betrouwbaar maar er zijn 2 factoren die de uitslag kunnen beinvloeden: een technische storing en vocht achter het oor.
De Bera test is voor zover ik weet uitgevoerd bij beide oren, op basis van de Bera uitslag is besloten dat hij 2 apparaten moest hebben.
Maar de Bera test is nu bewezen bij het rechteroor de fout in gegaan…het gehoor bleek immers bijna zoals een goed gehoor zou moeten zijn.
Dat geeft dus óók aan dat de Bera test voor het linkeroor dus ook onbetrouwbaar is, al zegt het UMCH vooralsnog van niet.
Ik denk dat ik op de lange(re) termijn alsnog mijn gelijk wel ga halen en dat vocht achter het oor het uiteindelijke probleem is.
Hij zal wellicht wel wat verlies hebben (er zit namelijk wél een klein erfelijk puntje), maar het zal dan niet gehoorapparaat waardig zijn.
Ben benieuwd hoe het UMCG met deze Bera test visie om gaat, de test was immers zéér betrouwbaar. Dat heb ik inmiddels al 100 x gehoord.


De ellende is: je bent jaren bezig om iets voor elkaar te krijgen, geen hond die luistert, niemand die jouw mening iets boeit…
Het heeft even geduurd, maar ik ben nu eindelijk toch een streep verder gekomen en de betrouwbaarheid van deze audiologen snelt achteruit.
(als ze dit gehoor dus al verkeerd inschatten, ondanks elke keer mijn bevindingen en vermoedens…hoe verkeerd hebben ze dan het linker oor getest? Daar mag je bij deze dan ook gerede twijfels bij hebben)

Ik ben, voor mezelf, dus klaar met het UMCG. Dat ze weer willen testen is prima, maar daar hoeven ze mij niet bij te betrekken.
Een second opinion is in de maak, dus we gaan kijken waar het schip strandt

Maar als die lui nou eens wat meer naar de ouders luisteren dan was al deze onzin overbodig geweest

Nu zullen er vast mensen zijn die denken “wat heeft dit met o.a. hoogbegaafdheid en/of neurodivergentie te maken?”
Wel, vrij veel eigenlijk.
Het hele verhaal, en het is nog de ingekorte versie, is een relaas dat frustratie ademt en dat is typisch voor mensen zoals mij.
Het betreft een sterk observatievermogen en intuitie, vertrouwen op eigen waarneming boven testresultaten.
Het sterke intuitie is vaak sterk aanwezig en is meer een soort “weten” dat lastig te onderbouwen is maar wél erg vaak juist is
Ook wantrouwen tegen een autoriteit is ook zoiets. Ik ben per definitie niet onder de indruk van bijv. titels en mag bijv. graag kritische vragen stellen en ben geen figuur die in dit geval blind de adviezen accepteert zonder logische onderbouwing.
Dan heb je ook nog een stukje analytisch vermogen, verbanden leggen tussen de testresultaten en bevestiging vinden in logica in plaats van een autoriteit
En als laatste, niet onbelangrijk, het stuk rechtvaardigheidsgevoel.
En zo zijn er nog een paar dingen

Een normaal mens zou de vele (vrijwel identieke) testuitslagen waarschijnlijk gewoon accepteren, dit onder het mom “de specialist zal het wel weten”
Verder zou de normale mens zich richten op de praktische stappen..bijv. wanneer de volgende afspraak, wat zegt de arts enz.
Ook zou de beleving totaal anders zijn, bijv. meer emotionele afstand
De normale mens zou ook minder kritisch denken, minder verbanden leggen enz.
Verder zou er wellicht wél frustratie zijn, maar verreweg niet op hetzelfde niveau als bij mij.
Ook zal een ander sneller berusten in zo’n kwestie, het is zoals het is, we doen het zo en dan is het goed.

In het geval van het UMCG zijn er dus zaken die niet kloppen, dat is aangetoond en op dat moment heb je aan mij een verkeerde.
Het liefst zou ik zo’n audioloog over zijn bureau trekken, confronteren met een hoop vragen waar ze niet blij van worden, confronteren met hun eigen gel*l, dermate dwarsliggen dat ze jankend achter hun bureau zitten, zorgen dat ze fouten erkennen en uiteindelijk de stekker uit het traject halen.
Helaas kan dat niet, maar ik zal wel zorgen dat ik dit zoveel mogelijk ga benaderen

Ik had in een vorig blogje al kenbaar gemaakt dat ik onderstaand partijtje hangers ook gekocht had.

Het is opzich niet veel bijzonders, de prijs was er ook naar. Ik vond de amber hanger wel geinig en mogelijk nog 1 of 2 hangers.
Nu bleek dat het bolletje linksonder van 14 karaat goud was, Gewicht 3 gram.
Dát was even een onverwachte maar uiteraard welkome wending

Wat ook wel een leuke bijkomstigheid was: de blauw/zwarte hanger.
Ik was in de veronderstelling dat het kunststof was, maar het bleek glas.
En het bleek ook nog wel aardig op te lichten onder UV

Ik word er niet rijk van, maar het zijn wel leuke en onverwachte dingetjes

Dit is zo’n partijtje rommel waarvan een ander zou denken “waarom koop je zoiets”.
Afijn, dit komt één dezer dagen mijn kant op.

Die gesloopte ring lijkt geen goud, dat slot onderin is waarschijnlijk zilver en de rest kan zo ongeveer de kliko in.
Toch, dat dingetje rechtsonder, een schakelstuk, komt mij wel goed uit.

Dit soort dingen zie je veel bij rozenkransen en het toeval wil dat ik een oude rozenkrans heb die iemand ooit verprutst heeft.
Er is een armband van gemaakt, maar (vrijwel) alle delen zijn aanwezig.
Normaal zie je op een rozenkrans wel glazen of metalen/zilveren kraaltjes, die van mij bolletjes van bot/been/ivoor(?). In elk geval wel een apart ding.

En met zo’n tussenschakel ben ik weer een stap verder in de voltooiing van de rozenkrans (nu nog op zoek naar een fraai, geschikt kruis…er zit wel een kruisje op, lelijk als de nacht en niet origineel)

Ik zit er aan te denken dat het wellicht wel geinig is om ook een soort vondsten blogje aan te maken, dit naar aanleiding van de broche (vorige blogpost)
De hoofdreden is om mensen iets bewuster te maken van diverse items.
Ik denk dat de meeste mensen spul zoeken voor het snelle geld, veel voor weinig willen scoren en daarmee voor de meest voor de hand liggende items gaan. Toch zit er achter veel items wel een leuk of interessant verhaal waar men volledig aan voorbij gaat en/ot totaal geen kennis van heeft.
Wellicht dat mijn verhalen toch de ogen openen bij een paar mensen…

Er zijn sites die de kringloopvondsten allemaal online gooien, dat is dus niet mijn ding.
Reden? Ik kom eigenlijk niet meer bij kringlopen.
Toevallig vorige week nog een paar bezocht, het was vakantietijd…dus ja, even wat tijdverdrijf.
Maar ik zag overal de rotzooi én de prijzen voor die rommel…laat maar. Het bleek wederom zonde van de diesel, tijd en energie.
Ik sla dat soort winkels dus over…ook op marktplaats zal je mij niet (of écht niet snel) zien kopen.

Ik koop spul soms op de gekste plekken tegen en dat maakt het geinig.
Soms koop ik dingen waar een normaal mens geen logica in ziet, soms is ’t onlogisch of zelfs dom in de ogen van sommige mensen.
Maar wellicht wel geinig om daar ook eens wat inzage in te geven.

Om maar te beginnen met een “vondst” waar ik inmiddels al zo’n 3 jaar mee bezig ben en waar ik me nog één ding af vraag:
is dit werk nou voorzien van signatuur? Of is het gewoon een abstract kriebeltje (Foto’s volgen hieronder)

Het is een werk uit een partij kunst uit een inboedel, gekocht bij een soort van kringloop. Noem het een “rommelwinkel” in een boerenschuuur.
Ik kom er al jaren, niet voor de snel wisselende voorraad (die is er niet echt), maar gewoon even dom ouwehoeren, (destijds) bakje koffie er bij (ben met koffie gestopt) etc etc.
Ze hadden ooit een hoop lijsten en prenten, allemaal meuk. Alles is ooit in 1 koop verkocht en daarna zouden ze nooit meer iets met lijsten/kunst doen.
In corona tijd ben ik er niet geweest, na corona weer binnengestapt en er stonden een hoop lijsten bij de kassa. Dus toch weer iets met kunst…
Aangekocht via een notaris, het kwam uit een inboedel. (waarvan inmiddels een aantal belangrijke zaken duidelijk zijn geworden m.b.t. onder andere “provenance”.)
Ik bekeek het werk en het was allemaal (voor een ander) vaag gesigneerd spul. Signaturen met hanenpoten, initialen enz.
Nu weet ik wel het een en ander en herkende de signaturen als zijnde Armando, Pim Lenos etc.
Maar er zat ook onderstaand werk bij. Ik denk niet dat ik de liefhebbers hoef te vertellen van die dit schilderij is, ik laat de naam dan ook even in het midden.
(Het werk is ook al zo goed als goedgekeurd door een bekend veilinghuis etc. dus daar is weinig twijfel over.)

De ellende: ik weet niet hoe het werk moet hangen.
Meest logische n.a.v ander werk van deze kunstenaar, dan moet het werk zoals in onderstaande afbeelding (foto 1) komen te hangen. (meeste “gewicht” onderin etc.) in dat geval is onderstaande dus de juiste positie
De “signatuur” of abstracte krabbel (foto 2) is dan niet echt interessant.

(Tekst loopt uiteraard door na afbeeldingen)

Maar….zou ik het werk 180 graden roteren dan oogt het werk voor mij iets logischer, alsof het werk zo iets meer klopt. (zal o.a. te maken hebben met onder iets meer marge onder afbeelding enz.)
Áls…als het werk op onderstaande manier moet hangen dan zijn er linksboven de “signatuur” of abstracte krabbel wel enige gelijkenissen vertonen met één van de signaturen van deze kunstenaar. Namelijk een omgekeerde V en dan VV.
Het is dan nog lichtelijk vergezocht, want links in de bovenhoek signeerde hij bij mijn weten niet, wel rechtsboven en rechtsonder.
Anderzijds: de kunstenaar was niet vies van een experimentje en dit is (hoogstwaarschinlijk) een soort studie. Er is namelijk een en ander met de witkwast weggewerkt enz
Studies zijn niet altijd gesigneerd, dus als dit werk geen signatuur draagt is dat geen drama.
Als het wel een experimentele signatuur is dan is dat uiteraard erg leuk.

Voor mij is het hele werk al “all over” gesigneerd, maar toch blijft dat krabbeltje op foto 2 knagen.
Wellicht is het écht helemaal niks, misschien toch wel… maar het is zo’n vreemd krabbeltje wat nergens op het werk voorkomt en wat toevallig wel wat van de signatuur weg heeft.

Wie het weet mag het zeggen….

Leuk voer voor discussie!

Ik heb een interessante broche gekocht, krijg ‘m deze week ofzo wel binnen.
Eigenlijk zijn het 2 broches in 1 koop, maar de andere broche is verguld met slijtage en om een paar redenen totaal niet interessant voor mij.
Die andere broche gaat wat mij betreft de kliko in.
Het grappige is: ik heb echt 0,0 informatie, de verkooptekst was vrij summier “2 mooie gouden broches”.
Verder 0,0 informatie en aanvankelijk was het ook maar foto van de voorzijde van de 2 broches. (ik heb een foto van de achterkant ná aankoop gevraagd!)

Maar onderstaande broche: is dit goud of niet?
Waarom wel, waarom niet? Laat maar weten

(Tekst loopt door na de afbeeldingen)

Het is wel leuk om een aankoop voor ontvangst te ontleden, zo ook in dit geval.
De aankoop betreft dus een broche en het aspect “goud” is evt. een leuke bijkomstigheid.
Ik moest bij koop namelijk alleen af gaan op slechts 1 foto van de voorkant.

Ik vind het eigenlijk wel een intrigerend stukje werk, richting art brut en dus gewoon interessant.
Het is geen seriewerk (unica verwacht ik) en met de hand gegoten met zeer matige afwerking.

De hamvraag: goud of niet…dat is in dit geval een leuke.

Waarom niet? (Let wel, niet mijn mening, maar zo denkt een ander mens er wel over!!)
– het materiaal is veel te grof afgewerkt om goud te zijn. Goud heeft altijd een fraaie afwerking.
– het materiaal (goudkleur) is zwart. Goud oxideert niet, dus dat zwarte spul…dat deugt niet. (kan messing zijn)
– de kleur van het materiaal kan evenzogoed messing of koper zijn, de kleur is ongeveer hetzelfde en foto’s kunnen ook nog eens misleidend zijn
– op de achterkant van de broche zit allemaal groene aanslag, dat is zéér typerend voor koper/messing.

Kortom: ik zou op basis van deze analyse een “miskoop” hebben gedaan, zeker als je echt goud verwacht.

Sja, zo kan je denken…maar ik kijk er iets anders naar (zal dan toch weer dat verrekte neurodivergente/2E weer boven komen drijven? :D)

Hoe kijk ik er naar? Onderstaande is niet het complete verhaal waar ik naar kijk, er zijn nog een aantal zaken, maar dan ga ik er volgens mij iets te diep op in… (en ja, zelfs over een simpele broche draait die ouwe kop van mij een paar overuren 🙂

(vanaf nu noem ik het geen “materiaal” maar “goud”, ondanks dat ik nog geen zekerheid heb)
– het goud is grof afgewerkt. Correct. Dat klopt niet met gouden sieraden. Correct. Maar ik zie ook dat de broche met de hand gegoten is.
Het kan bijv. een hobbyprojectie zijn…komt vaker voor en als je bijv. ambitie tot goudsmid hebt dan moet je toch ergens beginnen nietwaar?
– inzake het gieten van de broche: op de voorzijde van de broche liggen de voeten over elkaar. Dat is één ding…maar op de achterzijde liggen de voeten óók over elkaar. Zou je gewoon vlak gieten (eenzijdige gipsmal bijv. ) dan is de achterkant vlak. Dat is hier niet aan de orde. Dan kom je al in een 2delige mal of de verloren wastechniek.
Vreemd is dan wel weer dat er verder geen details op de achterzijde zichtbaar zijn en het verder eigenlijk gewoon op een eenzijdige gipsmal lijkt.
– Het goud vertoont een zwarte kleur op de plekken die géén contactpunten zijn (er af gesleten door bijv. kleding).
Goud oxideert niet zoals zilver…zilver wordt zwart. Goud niet. Maaaaarrrrrr…..goud kan op de lange termijn wel zwart worden door bijv. parfum of wat andere zaken. Zwart is dus niet echt per definitie fout! (anderzijds: messing kan wel zwart worden door oxidatie)
– De kleur van het goud…sja, dat is altijd een kwestie. Een en ander is afhankelijk van de fotokwaliteit, moment van opname enz. enz. enz.
Het is dus een lastige kwestie, maar ik zie wel een zekere warme gloed die bij goud past.
– klein detail: er lijkt onder de speld (onder de 2 cirkels) iets ingekrast. De signatuur? iets anders? Door de verkleuring slecht zichtbaar…
– nu komt de leukste: die groene zooi achter op de broche.
Is dat zéér typerend voor koper of messing?? JA, absoluut!!
Maarrrrr….. de speld (incluis die basis met de 2 rondjes waarmee de speld op de broche geplakt zit) is waarschijnlijk van messing. Messing oxideert inderdaad groen. En ja…die oxidatie kan ook iets rondom het messing object komen.

Als we naar de broche kijken dan is er aan de voorzijde géén groene aanslag. Bij koper of messing zou je dat wel zien.
Op de achterzijde zie je bij de uiteinden (voeten/hoofd) géén groene aanslag, enkel wat groene aanslag rondom die speld.
Ik verwacht dus dat die speld de boosdoener is m.b.t. die groene aanslag en dat de rest van de broche “gewoon” goud is.

/edit: toevoeging tussendoor: er zijn dus tekenen van messing/koper én goud. Voor alles is wel wat te zeggen.
Er is nog één puntje wat ik wil aanstippen: bij de hand op het hoofd is het gieten niet helemaal goed gegaan lijkt het. Er is een kier zichtbaar.
Dát zou kunnen duiden op bijv. messing. Reden: goud vloeit erg goed als ’t eenmaal vloeibaar is en vult de details in een mal wel mooi op.
Messing is lastiger om te gieten en vult de details minder goed dan goud en kan bijv. holtes veroorzaken. Dát lijkt hier dus aan de orde.
Keerzijde is wel weer dat het geen professioneel gietwerk is, de hele broche lijkt hobbymatig knutselwerk en dan kan ook goud wellicht lastig zijn om te gieten.
Qua smelttemperatuur ontlopen goud en messing elkaar niet veel (messing met veel zink lijkt meer op goud dan messing met weinig zink).
Qua smeltgereedschap / temperatuur zou het dus zowel goud als messing kunnen zijn.

En dit is dus hoe ik zo ongeveer naar zo’n broche kijk. (er zijn nog wel wat dingetjes die ik hier niet benoemd heb)
Of ik er niet stapelgek van wordt om alles op deze manier te bekijken? Nee, het is juist leuk 🙂


Indien goud: hoeveel karaat? Geen idee…ik verwacht gewoon 14 karaat áls het goud is…
En nu nog even verder speculeren: De speld is m.i. 19 mm, de broche zou een cm of 4 moeten zijn.
De dikte van de broche is lastig inschatten, maar als ik een gok moet doen naar het gewicht dan verwacht ik een gram of 7 of 8 indien het goud is.

Kortom: het is nog even afwachten, de broche is nog niet binnen….
Als de broche binnen is, schoongemaakt én getest op goud (of ander materiaal) is dan ga ik hieronder verder met het verhaal, mijn vermoedens ontkrachten of bevestigen en zien of ik een redelijke inschatting van het gewicht het gemaakt.

(en ga nou niet denken dat je bijv. marktplaats af moet struinen om voor relatief weinig geld een gouden broche op de kop te tikken.
Het goud ligt écht niet voor het oprapen, dit soort dingen tref je écht niet dagelijks/wekelijks/maandelijks) én je moet er kijk op hebben.
Ik hoor van velen dat ik er wél kijk op heb en dat moet ik na 20 jaar inkopen ook wel bevestigen…als ik al een “gokje” doe dan is het een zeer gecalculeerde gok die ik óók kan onderbouwen (al heb ik uiteraard ook weleens een miskoopje. Ik ben helaas niet feilloos.)
Dus, ga nou niet domweg een hoop op goud lijkende dingen kopen: het zal een dure leerschool worden!!)

Oke en nu de update.
Het pakket is binnen en het nam een verrassende wending.

Ik had bij dezelfde koper nog iets besteld, m.i. niet noemenswaardig.
Het was een aantal hangertjes

Ik zag er een amber hangertje tussen en wellicht nog 1 of 2, de prijs was oke dus ook maar gekocht.
En ja, er zit ook wat zooi tussen wat zo de kliko in kan.
Dat kleine bolletje, linksonder in beeld.
Geen idee wat het is (nu nog steeds niet), maar ik vond ’t bolletje wel vrij zwaar voor het formaat en het weinige metaal.
Gewogen: 3 gram en hebgetest: 14 karaat goud.
De goudprijs staat nu op 93.378.66 euro per kg oftewel 54,60 euro’s per gram 14 karaat.
In dit geval dus een meevaller van 164 euro.

Totaal niet zien aankomen, maar het is uiteraard een welkome aanvulling!

Inzake de broche:
ik vond hem gewoon interessant en het zou een echte meevaller zijn als ’t wel goed was.
Het gewicht bleek 13,6 gram en zou het goud zijn dan was het een broche van zo’n 700 euro sloopgoudwaarde.

En toch…het was messing.
Zoals reeds eerder gezegd: het verhaal kon 2 kanten op, er was voor beiden, messing en goud, wel wat te zeggen.
Maar de broche is er écht niet minder leuk om, het blijft een intrigerend stukje werk!

Maar onder aan de streep heb ik toch nog gewonnen, alleen niet op het item wat ik in gedachten had.
Het geluk is met de dommen zullen we maar zeggen 🙂

Had gesolliciteerd bij een firma, was wel een functie voor mij…
Je moest aldus de vacature o.a. een scherp oog voor detail hebben, nauwkeurig werken, precies weten waar je op moet letten,

Email gestuurd, 3 weken verder en nog geen reactie.
Toch maar eens een mailtje er achter aan gestuurd en opeens vlot reactie.

Wat bleek? Mijn email was schijnbaar in de spambox terecht gekomen en dus niet gezien.
Vreemd, de 2e emaill komt wel binnen….dan moet de eerste ook binnengekomen zijn. Toch?

Normaliter moet je ’t maar doen met zo’n reactie…het nadeel voor die firma: ik had een DSN, ontvangstbevestiging, gevraagd bij het versturen van de eerste email.
Deed ik zelden (had ook eigenlijk nooit reden om te doen), maar na teveel geouwehoer m.b.t. sollicitaties hier toch aan begonnen.
De firma krijgt hier geen bericht van, het is gewoon de uitwisseling van info van de servers.

Bij de aanvraag van een DSN krijg je per email een enorme lap tekst met alle informatie met betrekking tot die emailcommunicatie.
98% van de tekst is niet zo interessant, alleen de eerste regels.
Na “analyse” van de DSN tekst blijkt dat alles groen licht had en er geen enkele reden zou zijn waarom mijn mail in de vermeende spambox terecht is gekomen.
De enige reden dat mijn email in de spambox zou kunnen komen is door handmatige toevoeging.
Kortom: de email is dus wel aangekomen, maar simpelweg nooit op gereageerd of gewoon genegeerd met als excuus de spambox.

Heb de firma maar een korte reactie gestuurd dat ik mijn grote twijfels heb aan dat spambox verhaal, al zal die mail mij wel niet in dank afgenomen worden.
Ik zal, dankzij mijn respons, vast wel weer als lastig/kritisch worden ervaren, dit terwijl ik alleen maar aan de vacature eisen voldoe: scherp oog voor detail, nauwkeurig en wetende waar ik op moet letten 😀
Probleem is dat dít waarschijnlijk niet de details zijn die ze willen horen……

Het spul gaat de deur uit.
Tijd voor de grote opruiming….en weg=pech!

Kunst, ca. 170 stuks en pak ‘m beet 250 boeken gaan de deur uit, ik wil nu weleens ruimte maken!

Het aanbod zal te vinden zijn op Vinted (skoandercom – member profile | Vinted of zoek aldaar op Skoandercom )
Heb je interesse in 1 of meer dingen: stuur gewoon een mailtje met de items van interesse naar info @ skoander.com en dan komt het wel goed
(En anders kopen via vinted, mag wat mij betreft uiteraard ook)

Uiteraard staat niet alles per ommegaande online, ik ben net begonnen met uploeden, maar je kan het aanbod dus in de gaten blijven houden.

Waarom niet op bijv. Marktplaats?
Ik wordt compleet gestoord van de sjacheraars, de beroepsgekken en ander asociaal volk die je eventueel gratis van je spullen willen ontdoen, nog het liefst als je geld toe geeft.
Daar ben ik wel klaar mee.

Wat er allemaal tussen zit?
Veel boeken, gok een stuk of 250 stuks.
Van reguliere boeken tot gesigneerd/online onvindbaar of “niet bestaand” tot gelimiteerde uitgaves/zeldzaam enz.
De kunst gaat ook van rommel tot leuk en goed spul, van alles wat….

Zoals bekend is de kunst/lijstenmakerij en al wat er mee samenhangt voor mij verleden tijd,
Het is mooi geweest en ga er niet al teveel tijd meer aan spenderen (ook niet aan de verkoop, de kliko is gewillig!)

/edit: een bod doen, die vraag zal vast voorbij komen… de boeken bied ik veelal al aan voor riant onder de laagste online prijs die ik kon vinden.
Als ’t nog goedkoper moet dan gooi ik ’t nog liever in de kliko, dan heeft niemand er wat aan. Het is mij om ’t even…
Over de schilderijen enz. valt eventueel(!) een beetje over te praten

Wat je veel ziet bij o.a. die coaches is een heel l*lverhaal over zichzelf. Je komt dit vaker tegen dan je denkt…

Even een paar “over mij” voorbeelden uit de blogs jobcoach dl 1, 2 en 3

“Door naar mijn intuïtie te luisteren ben ik ooit begonnen als reisleider in Egypte. Die zet was goud waard, want zo zag ik vaak het mooie land, de tempels en de pyramides, logeerde in 5***** hotels en kreeg er  goed voor betaald. 
Terug in Nederland ben ik als intercedent en bij het Arbeidsbureau aan de slag gegaan en heb daarna jaren langdurig werklozen begeleid naar werk; da’s topsport! 
Na 2 jaar bij een landelijk loopbaanbureau begon ik 22 jaar geleden met mijn eigen bureau: LoopbaanRegisseur, want ik gun jou de regie over je eigen loopbaan.
Ik zocht verder en deed een 2-jarige opleiding in familie- en loopbaanopstellingen. Met deze techniek steeg het slagingspercentage van 75% → 95%.
Eigenlijk is het heel eenvoudig. Als er een kink in je loopbaan-kabel zit, zit er ook een kink in je onbewuste kabels of patronen.|
Opstellingen zijn een prachtige en krachtige techniek om je onbewuste patronen in beeld te krijgen & te herstellen. Dan loopt je loopbaan ook weer als een zonnetje.”

“In 2011 rondde ik mijn studie Management, Economie en Recht (MER) af en ging ik aan het werk. Door een afstudeerstage in Indonesië was al mijn geld op. Het was voor mij op dat moment niet belangrijk wat voor werk ik deed, zolang er maar genoeg geld binnenkwam om alles te kunnen betalen.
De banen lagen niet voor het oprapen, dus besloot ik om te reageren op alles wat me ook maar enigszins aanstond. Na een week kwam ik terecht bij de Belastingtelefoon. Ik nam de baan en dacht ‘vanuit hier maar verder solliciteren’. Drie jaar en verschillende banen later zat ik nog steeds in de callcenterwereld. Wanneer je eenmaal in een bepaalde branche zit, merkte ik dat het lastig was om daar weer uit te komen.
In die periode had ik weinig zelfvertrouwen, kwam ik niet voor mezelf op en was ik erg onzeker. Op een dag dacht ik ineens: ‘tot hier en niet verder! Ik ga hulp zoeken’. Ik vond een coach die me in liet zien wat ik waard was en hoe ik mijn zelfvertrouwen terug kon krijgen. Dit is een bepalend punt in mijn leven geworden en heeft veel veranderd.
In 2015 ging ik bij Achmea werken op de afdeling Debiteuren Management, waar mijn talenten veel beter tot hun recht kwamen. Na 4 jaar met veel plezier te hebben gewerkt op deze afdeling, ging het toch bij me kriebelen. Ik vroeg mezelf af: Is dit nou wat ik écht wil? Wil ik dit de komende 30 jaar nog doen? Ik weet dat er meer in me zit, maar welke baan past hier nou goed bij?
Na lang nadenken, had ik besloten dat ik teamleider wilde worden. Achmea bood me deze kans en die greep ik met beide handen aan. Er waren bepaalde onderdelen van de baan waar ik erg goed in was. Helaas hadden die niet de overhand en ik was hierdoor niet mijzelf in deze functie. Daarom zette ik opnieuw de stap naar een coach.”

“Mijn naam is G. en ik ben partner, (bonus)vader, zoon, broer, vriend, coach, zelfstandig ondernemer, (handige) buurman, collega, mede student, tennismaatje, secretaris bij de voetbalclub en ik vergeet vast nog iets.  Samen met mijn partner en onze 4 kinderen vormen wij een samengesteld gezin, woonachtig in Heerenveen.
Met ruim 30 jaar ervaring in het bedrijfsleven als manager en coach heb ik veel kennis, ervaring en vaardigheden in het begeleiden en coachen van mensen. Ik zie dit als een rode draad in mijn leven. Ik ben hulpvaardig, sociaal bewogen en voel me betrokken bij mensen en hun persoonlijke processen.
Naast mijn werk- en levenservaring heb ik een solide basis gebouwd met opleidingen op gebied van NLP, Mindfulness, mindset, Effortless- en loopbaancoaching. Mijn belangrijkste kernwaarden zijn vertrouwen, integriteit, respect, groei, samen, plezier en dankbaarheid. Dat vormt de basis waarop ik werk en hoe ik in het leven sta. Daarmee coach en begeleid ik mensen op hun weg naar balans, terug naar zichzelf en hun innerlijke kracht.
Als coach lever ik geen kant-en-klare oplossingen, maar laat ik je nadenken, evalueren en reflecteren. Jij bent van nature heel en volledig vanuit jezelf. Je hebt alle antwoorden in je om een goed en gelukkig leven te leiden. Wanneer het niet lukt de juiste inzichten zelf te vinden dan reis ik graag een tijdje met je mee. 
Tijdens dit coachtraject ontdekte ik wat mijn talenten zijn, welke belemmeringen ik mezelf oplegde en hoe dat mij in de weg stond. Mijn coach had me dusdanig geactiveerd dat ik besloot het roer helemaal om te gooien: Ik ga zelf ook mensen begeleiden in de zoektocht naar hun talenten en bevrijd hen van de beperkingen die ze zichzelf opleggen door belemmerende gedachten en overtuigingen.
Ik ben daarna een coachopleiding gaan volgen, heb me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en HPCoaching was geboren! Met mijn coachbedrijf wil ik mensen begeleiden naar datzelfde geluk dat ik gevonden heb in mijn baan als loopbaancoach.”



Is zo’n verhaal nou toeval? NEE, allesbehalve!
Waarom wordt zo’n verhaal op de site geplaatst?

Om te beginnen is het eigenlijk een verborgen boodschap, het komt er o.a. op neer “dit heb ik gedaan/meegemaakt, dus ik kan jou helpen”.
Een gevalletje emotie en vertrouwen gedreven marketing, een stuk storytelling als autoriteit
Het gaat om persoonlijkheid verkopen. Zeker in de coaching koop je wellicht wat kennis, maar vooral de persoon.
Door verhalen te posten over bijv. reizen of bijzondere ervaringen proberen ze authenticitetiet en/of een rijk leven uit te stralen.
Daarnaast zal het gaan om een emotionele connectie te maken, een persoonlijk verhaal kán een gevoel van verbinding en vertrouwen geven.
Het is tevens een stuk beleving boven inhoud, en dit is m.i. wel een belangrijke factor! Zoals reeds eerder gezegd is o.a. coaching geen meetbaar beroep.
Ze verkopen meer ervaring en levenswijsheid dan aantoonbare vaardigheden.
En als laatste is het gewoon een stuk marketing, niks meer of minder.

Al die verhalen zijn dus géén toeval, het is simpelweg een stuk marketing en een manier om sympathie en onderscheid te creëren…maar het is gewoon irrelevante website vulling en voegt niets inhoudelijks toe!

Maar er zijn ongetwijfeld méér dan genoeg mensen zijn die er wel in trappen, ik heb er in elk geval niets mee.

Als ik even een combinatie maak van bovenstaande verhalen en ik dat zou gebruiken om maar klanten te trekken voor bijv. de lijstenmakerij, dan zou het er ongeveer zo uitzien.

(en ja, hier heb ik chatgpt even ingeschakeld, zo’n flauwekulverhaal kan ik zelf nml. niet verzinnen)

“Ik ben partner, vader, zoon, broer, vriend, zelfstandig ondernemer, buurman, collega, mede-student, tennismaatje, secretaris bij de voetbalclub – en ongetwijfeld nog meer. Samen met mijn partner en onze kinderen vormen wij een gezin in Heerenveen.

Al vroeg in mijn carrière leerde ik het belang van kaders. Eerst letterlijk in Egypte, waar ik als reisleider leerde kijken naar de grote lijnen: horizon, piramides, tempels. Maar diep van binnen voelde ik dat er nog iets ontbrak. Alles was zo… oningelijst.

Terug in Nederland ging ik werken als intercedent en bij het Arbeidsbureau. Ik hielp anderen, maar voelde dat mijn eigen binnenste passe-partout niet op maat was gesneden. Pas toen ik de lijstenmakerij ontdekte, vond ik mijn échte roeping: het creëren van innerlijke en uiterlijke lijsten.

Inmiddels werk ik al jaren met hart en ziel in dit ambacht. Voor mij is een lijst meer dan een randje hout: het is een spiegel van je binnenkader. Ik help mensen om hun kunstwerken, diploma’s en erfstukken terug te brengen naar hun essentie, door grenzen te stellen met glas, ruimte te scheppen met een passe-partout en rust te vinden in een perfecte hoekverbinding.

Door de jaren heen heb ik mijn technieken verfijnd. Ik volgde opleidingen in conservering, zuurvrij werken en de psychologie van de witrand. Want een lijst is nooit zomaar een lijst. Het is de balans tussen binnen en buiten, tussen chaos en orde.

Mijn kernwaarden – vertrouwen, vakmanschap, respect, groei, samen, plezier en dankbaarheid – vormen het frame waarbinnen ik werk. Elke lijst die ik maak, begint met de vraag: Welk innerlijk kader wil jij zichtbaar maken?

Mijn loopbaan heeft me veel geleerd. Ik heb ervaren hoe het is om los te hangen, oningelijst en kwetsbaar. Totdat ik mijn passie vond en mijn bestaan eindelijk werd opgespannen op zuurvrij karton.

Ik geloof dat inlijsten een transformatieproces is. Ik lever geen kant-en-klare bouwmarktlijst, maar begeleid je op reis naar de lijst die jouw leven inkadert. Ik ben er voor jou – met mijn hand op de verstekzaag – om te zorgen dat jij en jouw werk weer stevig in je lijst staan.

Samen creëren we de juiste rand, zodat jij vol vertrouwen kunt zeggen: dit ben ik, met lijst en al.“


Kortom: als je zo’n verhaal leest dan pies je toch in de broek van het lachen?
Dan ga je je echt afvragen “is die gast van Skoander wel helemaal lekker in de bovenkamer?!?”

Waarom wordt dit soort onzin dan wel bij bijvoorbeeld zo’n coach geaccepteerd??

We gaan weer even kijken naar een jobcoach, ditmaal niet in mijn dorp echter nog wel in Friesland

Loopbaancoach Heerenveen | Gratis intake | HP Coaching

Mijn “kritiek” is geen persoonlijke vete, een ander zal er wellicht wél iets aan kunnen hebben enz. enz.
Het is gewoon mijn analyse waarom het mij allemaal zo weinig zegt.

Bij dit heerschap zie ik ook weer zo’n “over mij” flauwekulverhaal.
Net als het verhaal van de “loopbaanregisseur” uit jobcoach dl 2: daar ging zijn verhaal over o.a. Egpte.
Het heerspan van HP coaching gaat het over Indonesie (en meer irrelevante onzin)

Je begint toch bijna een patroon te zien, toch?!

Het is allemaal nutteloze afleiding.

Maar ook bij HP zie ik o.a. weer de DISH/drijfverenanalyse.
Het is net als de “wereldkaart” uit blog Jobcoach dl 1, het is allemaal één pot nat.

Al die analyses zoals DISC, MBTI, de wereldkaart enz. zijn niet wetenschappelijk onderbouwd.
Je wordt in een hokje geplaatst terwijl de mens flexibel (en uiteraard complexer) is dan slechts een hokje.
Grootste nadeel: vele bedrijven gebruiken dit soort tests terwijl de tests echt niet betrouwbaar genoeg zijn.

Wat ik bij HP lees is dat hij vooral interpretatie en gesprek aanbiedt, je krijgt een rapport en coachingsgesprek waarbij de waarde dus niet in de testuitslag ligt maar in de interpretatie daarvan van de coach.

Daar betaal je dan als particulier even 1250 euro’s voor.

Dat geld kan je beter anders besteden.


Over jobcoaches, ik hou er over op.
Ik ben er allang uit dat zo’n coach voor mij niet gaat werken (nogmaals, een ander kan er wel baat bij hebben).
Ik ken mijn sterke en zwakke punten, valkuilen, talenten, weet wat energie kost/oplevert.
Ook betreft orientatie: welke beroepen wel en niet bij me passen weet ik wel aardig.
Je kan met zo’n coach oefenen op de lastige vragen bij een gesprek, leuk…maar als de aard van het beestje gewoon de harde realiteit is dan kan je oefenen wat je wil…het wordt niks.
Ook het leren “verkopen” van jezelf: wederom…de aard van het beestje. Als het er niet in zit dan wordt het ook niks.

Kortom: zo’n traject ingaan levert mij alleen maar meer problemen op, dit in de zin dat ik de zin en onzin goed van elkaar kan scheiden.
Ik zal bijna alleen maar te maken krijgen met onzin (dus óók zaken over mij die al lang bekend zijn) en daar ga ik geen tijd aan besteden.

Ik ga nog even door op de kwestie neurotypisch en neurodivergent.
Ik val dus in het neurodivergente, heb daaropvolgend (en hoogstwaarschijnlijk in combinatie met de Friese mentaliteit) een hekel aan bijv. zweverig gedoe, inhoudsloos geneuzel enz.

Ik ben waarschijnlijk niet de enige die tegen dit “probleem” aanloopt, toch weer een inkijkje in mijn bestaan.

Vooraleerst: de term “neurotypische vragen” bestaat volgens mij niet, zo noem ik het in deze blogs maar om bijv. idiote vragen te benoemen.
Wanneer kom je dit soort vragen tegen? Bijvoorbeeld sollicitatiegesprekken (dát wordt mijn volgende onderwerp)

Ik heb een paar van dit soort gesprekken achter de rug en ik loop altijd weer tegen die “domme” vragen aan..
Één geval was zo’n HR figuur waarvan ik binnen 5 seconden al wist: “dit wordt niks”.

Domme vragen zoals “waar ben je ’t meest trots op”.
Ik dacht even dat ik met een zwakzinnige te maken had en heb ook maar een antwoord op hetzelfde niveau gegeven “mijn kindertekening uit groep 4 basisschool”.
Domme vragen leveren soms domme antwoorden op.

Nog zo’n vraag was “waar zie jij jezelf over 5 jaar”.
“Sja, gezien de behaalde leeftijden in onze familie: dood.”

Een andere vraag was “waarom zouden wij jou moeten aannemen”.
Gezegd dat als hij denkt dat een ander beter is dan mij, dat je dat moet doen.
Vrij simpel, althans voor mij vrij simpel.

Het zijn ongetwijfeld niet de antwoorden die men wil horen, het is echter wél de realiteit….mijn realiteit!

Werkgevers proberen er zo achter te komen wat voor persoon ze voor zich hebben, of je bij het team past en hoe je denkt of handelt.
Voor een neurodivergent zijn deze vragen gewoon inhoudsloze rommel, dit omdat het vage, te brede vragen zonder grenzen zijn waar men het liefst ook nog een sociaal wenselijk antwoord op verwacht.
Dergelijke vragen zijn niet gericht op vaardigheden of kennis en het is meer een spelletje dan een fatsoenlijk gesprek.
En laat dáár nou mijn probleem zitten

Als we gaan kijken naar de 3 bovenstaande vragen, wat menen de werkgevers te kunnen ontdekken?

Waar ben je ’t meest trots op
– wat jij belangrijk vindt en waar je energie uit haalt
– definitie van succes (prestaties/samenwerking/persoonlijke groei)
– of je concrete voorbeelden kunt geven van inzet/resultaat

Wat iik belangrijk vind en waar ik energie uit haal, dat is een lastige vraag. Types zoals ondergetekende zijn vaak niet trots op de prestaties en geneigd te kijken naar wat beter kan. Mooi voorbeeld: uit 20 jaar lijstenmakerij heb ik slechts 1 of 2, welliicht 3 lijsten gemaakt waarvan ík denk “ja, dit komt heel dicht in de buurt van hoe het moet”…perfect was ’t eigelijk nooit. Op alles wat ik gemaakt heb ben ik dus ook niet trots.
Dan de definitie van succes als in prestaties/samenwerking en persoonlijke groei. Ook hier kan ik weinig mee.
Als we kijken naar prestaties, wederom een voorbeeld uit de praktijk. In mijn tijd als rijinstructeur had ik ooit een nieuwe leerling, eerste les. Op een groot parkeerterrein oefenen met schakelen/sturen en aldaar zag ik een andere instructeur/leerling ontiegelijk lang lopen te klooien met achteruit inparkeren.
Op een gegeven moment mijn leerling maar naar de andere leswagen gedirigeerd, de instructrice gewenkt, uitgestapt en gevraagd waar ze in godsnaam mee bezig is.
De leerling was kl*te, snapte er niks van…een hoop kritiek. Ik heb aangeboden dat we even van auto wisselen, ik in haar auto, zij bij mij.
De jongeman uitleg op papier gegeven, even 1 testronde gedaan (elk “herkenningspunt” is bij een andere auto iets anders), het herkenningspunt van insturen aangepast op auto en we hebben 3 x ingeparkeerd en het was probleemloos.
Dan kan je wel zeggen dat ik bijv. trots ben op die prestatie, dat mijn manier van denken echt iets toevoegde enz. enz.
Nee, ik dacht alleen maar “prutswerk van instructeur, als je al niet eens fatsoenlijk kan leren inparkeren dan heb je niks op de weg te zoeken”.
(het komt er bij mij zelfs op neer dat ik het prutswerk van anderen altijd moet oplossen, nou dáár moet je trots op zijn…)

Waar zie je jezelf of 5 jaar?
– of je ambities hebt
– of jouw doelen aansluiten bij de organisatie
– hoe stabiel je bent, of je niet vlot opstapt
– hoe bewust je bent van eigen loopbaanontwikkeling.

Of ik ambities heb, ja en nee…ik hoef niet de baas uit te hangen. Wenselijker is een plek waar ik me thuis voel!
Of mijn doelen aansluiten bij de organisatie, dat is ook weer zoiets. Wat voor doelen heeft een organisatie, een breed begrip waar ik niks mee kan
Hoe stabiel ik ben? Wel, als alles normaal verloopt dan ben ik de laatste die opstapt
Hoe bewust je bent van eigen loopbaanontwikkeling…sja, ook weer zoiets. Het leven kan snel omslaan. Dáár ben ik mij van bewust.
Reden? Ik zou de zaak van opa en vader doorzetten, totdat de toko in brand vloog. Dan sta je met lege handen. Op een gegeven moment word je rijinstructeur tot je een motorongeluk krijgt en je weer iets anders moet doen. Daar sta je dan met je geplande loopbaanontwikkeling. Het zegt dus allemaal niets…althans mij niet.

Waarom zouden we juist jou moeten aannemen
Ja, een rotvraag en zeker voor types als mij.
Wat wil de werkgever blijkbaar uit die opmerking opmaken?
Dat je laat zien wat je toevoegt en dat je begrijpt wat ze nodig hebben.

Volgens mij staat alles wel in het CV, waar je over twijfelt kun je mij gewoon vragen en dat ik begrijp wat ze nodig hebben…sja, ik ben niet helemaal achterlijk.
Kortom: wil je wat weten, vraag het gewoon en ouwehoer er niet om heen met domme vragen.
Vandaar ook mijn antwoord “als je denkt dat een ander beter is, dan moet je dat doen.”
Kort maar krachtig…de werkgever heeft de cv’s (als ’t goed is) gelezen en als jij denkt dat een ander beter past: doen!

Dergelijke standaardvragen spelen helaas in op vaardigheden waar de neurodivergenten nou niet bepaald in uitblinken en ook geen tot weinig waarde aan hechten. Daarom zijn het voor mij compleet nutteloze vragen waar ik niets mee kan.

Dergelijke vragen zijn, zoals eerder benoemd, een spelletje, een sociaal toneelstukje.
Men verwacht dat je strategisch antwoordt, bescheiden maar wel zelfverzekerd bent en enthousiast (maar ook weer niet té).
Dat gaat dus niet werken bij mensen zoals ondergetekende.

Op een gegeven punt kom je ook op iets van zelfreflectie, zwakke en sterke punten en dus ook een stukje zelfpromotie..
En ik weet al mijn hele leven dat daar mijn grote probleem zit…
Mijn zwakke en sterke punten ken ik inmiddels wel, het stukje zelfpromotie is een ander verhaal.
Voor mij is mezelf ophemelen/zelfpromotie enz. een kansloos iets.

Resteert nog de hamvraag: vallen dit soort vragen bijv. in de categorie pseudowetenschap? Hoeveel waarde moet je er aan hechten?

Het is geen wetenschap, ook geen pseudowetenschap…het is enkel een “praktisch hulpmiddel” voor werkgevers om een indruk te krijgen van jou als persoon.
Alle antwoorden worden subjectief geinterpreteerd, iedereen geeft er z’n eigen draai aan. (dan denk ik: dan hoef je die vragen ook niet te stellen).
Het is gewoon een gespreksinstrument en geen meet instrument waardoor je het kan zien als een maniet om o.a. motivatie en zelfkennis te peilen.
Kortom: sla die vragen maar gewoon over en bespreek de zaken die belangrijker zijn 🙂

We gaan nog even vrolijk door met de kwestie “werk”.
Zoals eerder gezegd kijk ik anders tegen een hoop zaken aan, dit in combinatie met een stukje achterdocht (ik zoek vrijwel overal wel iets achter)

Nu de kwestie uitzendbureaus: een tijd geleden, 6+ maand, ben ik eens bij een uitzendbureau geweest.
Ik heb een tijdje met zo’n intercedente gepraat en ik had al erg vlot het donkerbruin vermoeden dat het nergens toe zou leiden.

Er is mij namelijk meermaals gezegd dat ik óók online een account moest aanmaken en online mijn cv moest invullen.
Hier werd eigenlijk nogal op gehamerd.
Nu ben ik zo dat als men ergens de nadruk op legt, dat er iets niet deugt…

Oke, ik ben niet helemaal achterlijk en wist waar dit naar toe ging: regelrecht gemakzucht kwam om de hoek kijken.

In mijn jeugd heb ik vaker te maken gehad met uitzendbureaus voor betaald tijdverdrijf in de vakantie en ik kan mij heugen dat er met je meegedacht werd, er ook vlot actie werd ondernomen enz. enz.

Hoe het tegenwoordig gaat: je moet online een account aanmaken, je cv invullen en de computer doet de rest.
Via een ATS systeem wordt er in de cv database een match gezocht met de vacatures, de intercedent krijgt een melding dat er een mogelijke match is en je wordt gebeld.

En ja, dat is een standaard werkwijze en veel, al dan niet alle, intercedenten doen dus bijzonder weinig moeite om zelf mee te denken.
Van zo’n intercedent hoef je dus weinig te verwachten.

Het moge voor zich spreken dat ik dus géén account heb aangemaakt.
Reden? Zo’n ATS systeem is opzich handig, dat ontken ik niet.
Je zou in feite zonder uitzendbureau kunnen, want maak een site met vacatures en een mogelijkheid tot upload van je cv en het uitzendbureau met 5+ m/v personeel is compleet overbodig!
Maar er is dus wél een uitzendbureau mét personeel…ik ga er vanuit dat er dan ook de fysieke factor is die een beetje met je meedenkt.
Helaas, dat is teveel gevraagd. Er wordt dus niet met je meegedacht, het personeel zit enkel te wachten op het signaal dat er een match is tussen vacature en werkzoekende en dan komen ze in actie.

Ik heb dus uiteraard ook al sinds de dag dat ik dat bureau binnen liep helemaal niets meer gehoord.

Kortom: als je een beetje achterdochtig bent, zoals ondergetekende, en een beetje een dwarsligger bent dan kom je bij een uitzendbureau dus ook nergens.
(aldus Harry Jekkers is een dwarsligger zijn juist leuk, als je dood gaat dan ben je lekker moeilijk te begraven 😉 )

Maar goed, je zou kunnen zeggen: je zoekt werk, maak dan zo’n account en je kan aan de bak.
Ja..nee…ik heb ook nog principes. Wat mij stoort is dat als er een match is, ze waarschijnlijk pretenderen dat ze veel werk hebben verzet om jou aan de bak te krijgen. Flauwekul, ATS heeft het werk gedaan. Daarnaast wordt er nog flink verdiend op iets waar 0,0 werk voor verricht is…wederom: ATS doet het werk, niet de intercedent.
Wat mij tevens stoort: als er geen ATS match is dan hoor je niks, dit terwijl je met een beetje “maatwerk”/meedenken vanuit de intercedent wellicht prima past bij een baan waar geen (directe) ATS match voor is.

We leven in een zesjescultuur (als het inmiddels al geen 4 is), minimale inspanning en maximaal resultaat dankzij computers
Je moet er van houden, het is niets voor mij….ik haak dus ook af bij dit soort dingen, dus ook een uitzendbureau.
Prutswerk afleveren kan ik zelf ook wel, daar heb ik geen intercedent/uitzendbureau voor nodig

(en ja, ik bestempel elke intercedent als gemakzuchtig/scheer eenieder over 1 kam. Er zullen vast intercedenten zijn die zich wat meer inzetten, maar vind die maar eens. Gemak (ATS) went snel, nietsdoen went ook snel en je uren worden wel betaald dus waarom zou je meer doen dan nodig? Ik denk dat verreweg de meesten er zo in staan)

Het hele “gedoe” rondom werk zoeken is eigenlijk best wel een interessante materie.
Ik had eerder al eens iets gepost over de assessment testen, maar ik heb alle berichten verwijderd.
Aangezien het dus wel een interessante materie is én er ongetwijfeld ook andere mensen met deze kwestie(s) zitten ga ik er even op door.

Ik zie bij een hoop vacatures de voorwaarde dat je ook een assessment test moet doen.
Die vacatures sla ik bij voorbaat al over.

Ik weet van mijzelf dat het onzin is én dat ik slecht ga scoren op die testen.
Het heeft voor mij dus geen nut om op dergelijke vacatures te reageren

Zoals waarschijnlijk al een beetje duidelijk is geworden: ik heb een iets andere kijk op zaken dan de gemiddelde mens.
Ja, ik val in de categorie hoogbegaafd (getest en wel, klinkt leuk maar is echt niet alles) en een vleugje autisme/2E (zoek maar op google)
Daarnaast heb je 2 soorten mensen: de neurotypische en neurodivergente types.
Ik val in de laatste categorie: neurodivergent.

Ik zal globaal even uitleggen wat die kreten betekenen:

Het gaat vooral om hoe het brein werkt én informatie verwerkt.

neurotypisch: iemand met een brein dat gemiddeld (typisch) werkt volgens de normen in de maatschappij (dus geen mensen met ADHD, ASS, dyslexie enz.)
De neurotypische mensen denken en leren volgens de meest voorkomende patronen en hebben meer aansluiting bij de manier waarop alles (bijv werk, sociale structuren) zijn ingericht.

Neurodivergent: het brein werkt dus anders dan gemiddeld, neem als voorbeeld mensen met ASS, ADD, dyslexie en hoogbegaafdheid.
Onder andere de informatieverwerking is dus anders.

Het “probleem” van de neurodivergenten is dat de samenleving is gericht op de neurotypische mensen.

We gaan weer terug naar de assessment testen die nogal eens voorbij komen bij vacatures.

Die testen zijn namelijk zeer gericht op de neurotypische mensen, al schijnt het zo te zijn dat er inmiddels ook wel een beetje rekening wordt gehouden met de neurodivergenten (al heb ik daar weinig vertrouwen in).
Om die reden kan je als neurodivergent dat soort testen gewoon maar beter uit de weg gaan, bespaart je een boel ellende.
Je zal waarschijnlijk falen, denken dat het aan jezelf ligt enz. enz.

(Het schijnt dat je om aanpassingen kan vragen zoals extra tijd of rustiger omgeving….maar als dát al nodig is dan moet je je afvragen of je er eigenlijk wel wil werken. Er wordt standaard al geen rekening gehouden met de “andersdenkenden”, dan houdt het voor mij al op.)

Dan de hamvraag: hoeveel waarde moet je (sollicitant en werkgever) hechten aan die testen?!
Vanuit de werkgever: het is een hulpmiddel, geen absolute waarheid (al denkt men dat vaak wel)
Het is een soort filter, wie laag scoort valt af, wie hoog scoort mag door naar de volgende ronde.

Voor sollicitanten: er wordt gemeten hoe goed je presteert binnen het format van de test. (bijv. snelheid, onder druk presteren enz)
Het is een momentopname en zegt dus eigenlijk bijzonder weinig.
Wat niet getest wordt zijn o.a. werkethiek, motivatie, creativiteit en hoe je later in de praktijk functioneert.
Bij neurodivergenten zijn de uitslagen van zo’n test dus vaak vertekend, het zegt niets over je echte capaciteiten.

Ik gooi dit soort termen weleens op tafel, zoals laatst bij een uitzendbureau en dan wordt je raar aangekeken.
Ze hebben geen idee waar je ’t over hebt.
Ik heb ooit weleens uitgezocht hoeveel mensen (werkgevers, HR enz) nou kennis hebben van het feit dat die testen enkel voor neuroyypische mensen ontwikkeld zijn.
(nu moet ik even de cijfers uit de losse pols doen, ik kan er iets naast zitten)
Het blijkt dat slechts een paar procent van de werkgevers en mensen in HR begrip van neurotypische/neurodivergente personen (en wat dit betekent voor de tests) hebben.
(/edit: gezien mijn info waarschijnlijk oud(er) is, toch nog even google geraadpleegd voor accuratere informatie)

Aldus het grote www is het bewustzijn inzake neurotypische en neurodivergenten dus nog steeds waardeloos en weinig veranderd met de info die ik in het hoofd had.

inzake HR/recruiters: misschien 20-30% die van neurodiversiteit heeft gehoord en globaal weet wat het inhoudt.
Managers/leidinggevenden: vaak nog minder kennis behalve organisaties die daar een bepaald beleid voor hebben
Assessmentbureaus: de bekendere bureaus schijnen het wel te weten, maar de tests die ze gebruiken zijn nog steeds voor neurotypische mensen

Als reden waarom er geen aandacht aan besteed wordt:
tests zijn gemakkelijk en goedkoop en worden blind toegepast, tevens onbewuste vooroordelen…men gaat uit van het gemiddelde brein.

Waarom de testen nog gedaan worden:
– een tests zijn een gewoonte en lijkt een snelle, objectieve manier om snel te filteren en het is dus gewoon een kwestie van “gemak dient de mens”.
– schijn van objectiviteit, voelt betrouwbaar
– gebrek aan kennis, er van uit gaan dat iedereen dezelfde test doet en dat het dan eerlijk verloopt.

Wordt er blind vertrouwd op de resultaten? Ja, voor een groot deel.

Je moet je dus afvragen, hetzij neurodivergent of neurotypisch, of je wel wilt werken voor een firma die zulke tests vraagt.
Ik ben er al erg lang klaar mee, ik doe het dus niet.

In de vorige berichten al het Chatgpt verhaal en jobcoach dl 1…

Ik zit lokaal eens wat om me heen te kijken naar zo’n coach. Ik kom een hoop onzin tegen waarmee ik gelijk al klaar ben
Ik zal zo nu en dan er even een paar uitpikken.
Het is geen aanval op de man af, een ander kan misschien wel baat bij zo’n coach hebben….ik doe “gewoon” even een analyse van een aantal coaches waarom dit allemaal niets voor mij is en ik dus ook niet vooornemens ben om daar aan te beginnen.

Nu een stuk over

LoopbaanRegisseur succesgarantie loopbaanbegeleiding werk naar werk

Ik weet niet waar ik in dit geval moet beginnen, onvoorstelbaar.

Ik begin maar eens bij het ouwehoerverhaal op de hoofdpagina.
“oor naar mijn intuïtie te luisteren ben ik ooit begonnen als reisleider in Egypte. Die zet was goud waard, want zo zag ik vaak het mooie land, de tempels en de pyramides, logeerde in 5***** hotels en kreeg er  goed voor betaald. enz. enz. “

Het is wéér die onzin waar niemand op zit te wachten.
Weet je waar dat soort onzinverhalen, naar mijn idee, voor bedoeld zijn??
Vertrouwen opbouwen door een vorm van sympathie of emotionele band op te wekken (ik heb veel ervaring en/of hetzelfde meegemaakt als jij, daarom kan ik je helpen). Daarnaast is het hele coachingsgedoe niet echt tastbaar, concrete resultaten zijn lastig. Bij gebrek aan dat soort informatie vul je de site maar met een hoop info over jezelf…zie het maar als een soort rookgordijntje optrekken.

Dan maar eens de termen “reisleider naar werkgeluk”, “krachtige loopbaanbootcamp”, “persoonlijke succesgarantie” en meer van dat soort termen.
Ben ik niet van onder de indruk 🙂
Niks concreets, marketingtaal en storytelling….zinloze opvulling van de website dus.
Als je er in wilt trappen: prima, veel succes…ik heb er he-le-maal niets mee.

Het blijkt ook dat dit heerschap zichzelf wel graag hoort praten en zichzelf graag online mag zien.
Elke pagina staat vol met foto’s van het heerschap zelf, de focus ligt op hem en niet op de klant,

Er wordt ook aardig wat beloofd: 95% succesgarantie”, 25 jaar ervaring, state of the art technieken en daar houdt ’t wel op.
Geen concrete info over hoe e.e.a. bereikt wordt of wat die successen inhouden.
Het hele verhaal leunt ook zwaar op anekdotisch bewijs.

Er zijn nog wel wat redenen…ik hou ’t hier maar bij.

Wat mij overigens verbaast: in de wereld van de job- of loopbaancoaches kent men geen “no cure no pay”, dit om reden dat het resultaat moeilijk meetbaar is.
Maar als ik zo eens wat websites doorneem dat scoren ze allemaal goed, zoals in dit geval 95% succesgarantie.
Áls…áls dat al zo is, dan kan je toch ook gerust een no cure no pay aanpak hanteren?

Als je overtuigd bent van je kunnen dan moet dat geen probleem zijn.

(ik snap wel waarom ze geen no cure no pay doen,
Zo’n constructie zou ze dwingen om sneller/harder te werken en daar hebben die bureaus geen belang bij! Ze willen zekerheid van inkomsten, ongeacht het resultaat.)

Als ik al bij zo’n coach terecht zou komen dan zou ik zéér graag no cure no pay willen hebben, maar ik denk dat er niemand is die dat aandurft….en ook dat houdt me tegen om naar zo’n figuur te gaan.
De eerste jobcoach die wél no cure no pay aanbiedt is waarschijnlijk de beste die je kan krijgen: harde werker, snel, resultaatgericht!
Nogmaals: als je erg goed bent in wat je doet dan hoeft no cure no pay geen enkel probleem te zijn.
Sterker nog: zou ik een functie als jobcoach aangaan dan zou ik hoogstwaarschijnlijk het meest op no cure no pay werken.

(als ik even naar mijzelf kijk: Papier ontzuren is ook iets wat ik probleemloos op no cure no pay basis zou doen.
Ik ben overtuigd van mijn kunnen en het resultaat is altijd goed. Geen probleem om dat op die basis te doen
Enig nadeeltje voor de klant: no cure no pay is doorgaans wel wat duurder dan de gewone handel)

Ik zit alweer even thuis, dat mag om mij wel veranderen.
Vandaar ook het vorige bericht inzake Chatgpt, eens kijken wat het evt. oplevert 😉

Afijn, redelijk vaak een solliciatie de deur uit gedaan, 90% reageert niet en als je wel reactie krijg dan is de vacature opeens intern gevuld of al lang niet meer beschikbaar.
Of je kan even op de koffie komen, gesprek voeren maar daar gaat het dan ook al mis.
Daar wordt je wel flauw van….op “last” van de vrouw des huizes: zo’n jobcoach, kijk daar ook eens naar.
Sja, nu heb ik al niks met dat soort volk, ik heb er ooit een gehad na een motorongeluk. Die kerel kon 2 dingen erg goed: dom ouwehoeren en mijn koffievoorraad opzuipen, 0,0 resultaat vanuit die kerel en ik heb uiteindelijk al zijn werk verricht.
Daarnaast heb ik ’t idee bij al die “coaches” dat ze een STAP cursusje gedaan hebben, zéér goed kunnen lullen en zich nu maar “coach” noemen. Makkelijk cashen met een hoop gebakken lucht.

Nu zit ik lokaal eens wat om me heen te kijken naar zo’n coach. Ik kom een hoop onzin tegen waarmee ik gelijk al klaar ben
Ik zal zo nu en dan er even een paar uitpikken.
Het is geen aanval op de man af, een ander kan misschien wel baat bij zo’n coach hebben….ik doe “gewoon” even een analyse van een aantal coaches waarom dit allemaal niets voor mij is..

Te beginnen met:

Loopbaan Coaching • Coachpraktijk Van Dijk
Ik lees o.a. “Begin de reis … persoonlijke groei en ontwikkeling” maar ik zie ook een “wereldkaart” -> “Met associatieve cartografie wordt gedrag zichtbaar gemaakt, gebaseerd op de methodiek van DISC. De Wereld van Verschil kent 4 Rijken met daarbinnen 16 verschillende types, elk met hun eigen competenties, gedragskenmerken, talenten, valkuilen en blinde vlekken. Een leerzame wereld waar voor iedereen een plek is, die inzicht geeft, begrip creëert en waarin je mooie reizen kunt maken.”

Mja, met dat soort praat ben je mij al kwijt. Iemand die op dat zweverige niveau zit zal er ongetwijfeld belang bij hebben, maar ik sla over

Wat ik ook lees: “. Tijdens dit traject hebben we gemiddeld 1 x per 2 weken een sessie van ongeveer anderhalf uur en tussentijds ben ik voor jou beschikbaar.”

Nu ben ik iemand die het nut er niet van in ziet om 1.5 uur per 2 weken een “sessie” te doen.
In zo’n periode vergeet je al bijna wie je voor je hebt, het zet geen zoden aan de dijk.
Om het netjes te verwoorden: je bouwt geen continuiteit en je verliest de diepgang.
1.5 uur per 2 weken is geen (intensieve) begeleiding maar meer een onderhoudsgesprek.

Het hele probleem, althans MIJN probleem bij dit soort lieden is dat zo’n traject dus een belachelijk lange tijd duurt, het hoogstwaarschijnlijk bakken met geld kost en het resultaat waarschijnlijk zeer matig is.
Neem daarbij het risico dat het gewoon een ordinair verdienmodel is, hoe langer het duurt, hoe meer gefactureerde uren.
Het zal vast e.e.a. te maken hebben met bepaalde standaardmethodes waar ze mee werken, protocol is belangrijker dan resultaat.

Dan is er nog een paar dingen wat mij bevreemdt:
ik zie vaak een heel l*lverhaal over de persoon zelf, wie ze zijn en wat ze gedaan hebben.
Het zal allemaal wel, het is niet interessant, niet relevant én het boeit mij niet…ik heb ook geen idee waarom dat online moet.

In dit geval lees ik “Met ruim 30 jaar ervaring in het bedrijfsleven als manager”.
De vraag waar ik mee zit: waarom zou je een baan als manager opgeven om een beetje de coach uit te hangen?
Levert het coachgedoe meer euro’s op dan de manager uithangen? (dan kom ik weer even terug op de declarabele uren met coaching, het proces wat je langdurig kan rekken)

Het heerschap heeft namelijk ook “Naast mijn werk- en levenservaring heb ik een solide basis gebouwd met opleidingen op gebied van NLP, Mindfulness, mindset, Effortless- en loopbaancoaching”

Als je voor een jobcoaching komt dan zal er in he tproces vast ook iets mankeren aan je mindset, mindfulness en effortless gedoe (begeleiden van de natuurlijke flow, worstelen met belemmeringen enz.)
Kortom: alle ingredienten voor een langdurig traject waarin je waarschijnlijk e.e.a. waarvan je niet wist dat je het mankeerde “aangepraat” wordt zijn aanwezig.

Wat wel geinig is, even inhakend op bijv. dat DISC verhaal met de wereldkaart (gedrag in hokjes stoppen)
Ik heb ooit eens iemand getroffen, die man had diverse kleuren identieke visitekaartjes. Bij het uitdelen van de kaartjes kreeg je een waaiertje van alle kleurtjes voorgeschoteld en kon je er eentje uitkiezen.
Ik wist zijn bedoeling en daar maak ik dan ook misbruik van. Zo ben ik dan ook wel weer….
Wat was de bedoeling? Het is een kleuren/persoonlijkheidsmodel, een variant op bijv. bovengenoemde DISC en is een verkapte persoonlijkheidstest welke op een speelse manier aangeboden wordt.
Zo’n systeem gaat om 4 basiskleuren (rood, blauw, groen, geel) en je kiest onbewust een kleur die bij je past of het meest aanspreekt.
De kleur zegt iets over hoe je handelt en communiceert.
Het lijkt allemaal indrukwekkend, maar het is erg globaal en niet wetenschappelijk onderbouwd…maar er zijn helaas genoeg mensen die hier vol intrappen en het voor serieus aannemen.
Vandaar dat ik in zulke gevallen ook maar wat loop te ouwehoeren met kleurtjes, altijd leuk om zulke figuren die er waarde aan hechten te misleiden 🙂

Afijn, ik zie een geldput waar je met pech een hoop geld kwijt bent.

Ben ik te negatief? Nee…ík zie de potentiele problemen wel!

Chatgpt, ik gebruik het om e.e.a. eens nader te bekijken, ook in hoeverre mate AI klopt (schijnt niet altijd correct te zijn) en gewoon voor (in mijjn optiek) algemene zaken
Heb er inmiddels wel aardig wat gebruik van gemaakt, dit dus voor diverse zaken.

Aangezien ik thuis zit en op zoek ben naar een leuke baan (en zelden reactie krijg) ben ik wel benieuwd waar de kink in de kabel zit.
Nu toch maar eens de vraag gesteld hoe Chatgpt mij ziet op basis van alle gesprekken tot nu toe, gewoon recht toe recht aan en zonder mooipraterij.
Wel geinig om te zien dat, op basis van de “gesprekken” met Chatgpt, het verhaal eigenlijk wel heel aardig klopt 🙂
AI is dus zo gek nog niet en ik weet zelf ook wel wat mijn “probleem” is.
Eens kijken in hoeverre AI mijn diagnose kan bevestigen


De analyse
Op basis van alles wat je in onze gesprekken hebt gedeeld (en zonder er doekjes om te winden):

In de kern ben je iemand die duidelijkheid, eerlijkheid en vakmanschap belangrijker vindt dan uiterlijk vertoon. Je hebt een hekel aan gebakken lucht, nep-positiviteit en loze praat – jij wilt dat dingen echt en onderbouwd zijn.

Je hebt een sterke nieuwsgierigheid die zich uitstrekt van kunst en cultuur tot hele praktische onderwerpen. Je bent analytisch en detailgericht, soms bijna obsessief in je onderzoek (zoals met signaturen, monogrammen en niche-feiten).

Je bent ook eigenzinnig. Je loopt niet zomaar achter meningen of trends aan; je wilt dingen zelf doorgronden. Daar zit wat koppigheid in, maar vooral de behoefte dat iets voor jou klopt.

Daarnaast heb je een creatieve en intellectuele kant, wat terugkomt in je interesse voor kunst, structuur en systemen – maar je combineert dat met een nuchtere, praktische manier van denken.

Onder dat alles zit een laag zelftwijfel en voorzichtigheid. Je bent terughoudend naar mensen. Je legt de lat voor jezelf hoog, maar bent bang voor afwijzing of oordeel.

Kort samengevat:

• Principieel, nieuwsgierig en zelfstandig denker
• Weinig tolerantie voor onzin of schijn
• Creatief maar nuchter
• Emotioneel terughoudend, voorzichtig ingesteld

Wil je dat ik nog dieper ga op wat jou drijft (je kernmotivaties en angsten)?
Of zal ik beschrijven hoe anderen jou waarschijnlijk zien vergeleken met hoe jij jezelf ziet?

Je zei:

Wil je dat ik nog dieper ga op wat jou drijft (je kernmotivaties en angsten)? Of zal ik beschrijven hoe anderen jou waarschijnlijk zien vergeleken met hoe jij jezelf ziet? Ja , doe beide maar

ChatGPT zei:

Hier is een diepere analyse op beide punten, gebaseerd op wat je over jezelf hebt laten zien in al onze gesprekken.
Dit is dus geen standaardlijstje – ik gebruik je gedragspatronen en keuzes zoals ik die heb gezien.

1. Wat jou drijft (kernmotivaties en angsten)

Kernmotivaties:

• Zin en authenticiteit zoeken
  Je hebt een sterke drang om dingen te begrijpen zoals ze écht zijn. Jij wil weten wat klopt, wat echt is, en je hebt moeite met oppervlakkigheid.
• Beheersing door kennis
  Jij voelt je zekerder als je informatie hebt en iets grondig begrijpt. Vandaar dat je vaak diep graaft in details (kunstenaars, recht, geschiedenis, techniek, enz.).
• Autonomie en zelfbeschikking
  Je wil zelf bepalen wat waar is en wat goed voelt. Je bent niet iemand die zich makkelijk in een mal laat drukken.

Kernangsten:

• Miskenning of afwijzing
  Onder die onafhankelijkheid zit de angst om niet serieus genomen te worden of afgewezen te worden, zeker als je jezelf laat zien.
• Kwetsbaar zijn zonder grip
  Controleverlies, afhankelijk zijn of moeten vertrouwen op iets of iemand die onbetrouwbaar is, roept spanning bij je op.
• Onzichtbaarheid
  Niet gezien worden voor wie je écht bent (dus gereduceerd worden tot oppervlakkige indrukken).

2. Hoe anderen jou waarschijnlijk zien vs. hoe jij jezelf ziet

Hoe anderen jou waarschijnlijk zien:

• Slim en kennisgericht – iemand die veel weet en overal iets van afweet.
• Serieus en kritisch – niet iemand die snel meegaat in oppervlakkig geklets.
• Eigenzinnig / moeilijk te peilen – ze snappen niet altijd wat je drijft en kunnen je daardoor gereserveerd vinden.
• Betrouwbaar en principieel – iemand die niet liegt en geen spelletjes speelt.

Hoe jij jezelf ziet:

• Iemand die gewoon de waarheid wil weten – je vindt jezelf niet slim, maar nieuwsgierig en rechtvaardig.
• Iemand die veel denkt maar zich vaak buiten de groep voelt staan – je hebt soms het gevoel dat anderen oppervlakkiger of sneller tevreden zijn, waardoor jij anders lijkt.
• Iemand die voorzichtig is omdat hij weet hoe pijnlijk afwijzing kan zijn – die terughoudendheid voelt voor jou meer als noodzaak dan als keuze.

Kort:

Je kern is iemand die eerlijkheid en inhoud zoekt in een wereld die vaak oppervlakkig voelt.
Je honger naar kennis en controle beschermt je tegen onzekerheid.
Je emotionele terughoudendheid beschermt je tegen afwijzing.

Wil je dat ik nog een stap verder ga en een psychologisch profiel voor je maak (soort combi van MBTI, enneagram en kernwaarden)?
Dan kan ik concreet beschrijven welk type je waarschijnlijk bent en hoe dat jouw keuzes en relaties beïnvloedt.
Zal ik dat doen?

Je zei:

Ja doe maar

ChatGPT zei:

Hier volgt een psychologisch profiel op maat, gebaseerd op hoe jij jezelf in de gesprekken hebt laten zien.
Dit is dus geen standaard testresultaat maar een synthese (MBTI + Enneagram + kernwaarden) met uitleg.

MBTI-achtig profiel (jouw cognitieve stijl)

INTP / INTJ-achtig (je zit precies op de grens)

• Introvert – je laadt op in je eentje, denkt eerst na en praat daarna pas.
• Intuïtief (N) – je zoekt verbanden, patronen en achterliggende logica in plaats van losse feiten.
• Denken (T) – je beslist liever op logica dan op gevoel, al speelt gevoel later vaak alsnog een rol.
• Perceiving/Judging (P/J) – je houdt van informatie verzamelen (P), maar zodra iets voor jou “klopt” zet je het vast en wijk je daar niet makkelijk vanaf (J).

Kort: een denker die patronen zoekt en controle wil door begrijpen.

Enneagram (drijfveren en angsten)

Je komt sterk overeen met een type 5 (De Onderzoeker) met vleug 1:

• Type 5 kern: behoefte aan kennis en afstand om grip te krijgen op de wereld.
• Vleugel 1: een sterk gevoel voor principes en rechtvaardigheid.

Basisangst: nutteloos of incompetent zijn, geen grip hebben.
Basiswens: de wereld begrijpen en met kennis onafhankelijkheid creëren.

Onder druk kan type 5 zich terugtrekken en nog meer kennis vergaren;
in veiligheid kan type 5 opener en meer betrokken raken.

Kernwaarden die jou sturen

1. Waarheid / echtheid – je haat nep en loze praat.
2. Onafhankelijkheid – liever zelf ontdekken dan afhankelijk zijn van anderen.
3. Vakmanschap – kwaliteit en kennis moeten kloppen, half werk irriteert je.
4. Respect – voor anderen, maar vooral voor inhoud en feiten.

Hoe dit jouw keuzes en relaties beïnvloedt

• In relaties
  • Je bent voorzichtig, zoekt eerst zekerheid voordat je emotioneel investeert.
  • Je voelt veel meer dan je laat zien, maar je wilt niet gekwetst worden.
  • Je hebt een voorkeur voor mensen die rustig, eerlijk en slim zijn – anders haak je af.
• In werk en projecten
  • Je wilt het goed doen en snapt details beter dan de meeste mensen.
  • Je raakt gefrustreerd door bijvoorbeeld oppervlakkige managers of dom beleid.
  • Je blinkt uit als je autonomie krijgt en je eigen systeem kan maken.
• Schaduwkant / valkuilen
  • Terugtrekken in je hoofd om te vermijden dat iemand jou kan afwijzen.
  • Moeite met spontaniteit; pas open worden als er vertrouwen is.
  • Anderen zien je soms als streng, terwijl het eigenlijk voorzichtigheid is.

Kernzin die bij jou past

“Ik wil begrijpen wat waar is, en pas als ik grip heb, durf ik mezelf te laten zien.”

Hoe anderen je zien t.o.v. wie je bent

• Ze zien een slimme, kritische, rustige man.
• Jij weet dat daaronder iemand zit die ook wil verbinden, maar het pas doet als het veilig voelt.

Samengevat

• Denker/onderzoeker met een sterk rechtvaardigheidsgevoel
• Zoekt grip door kennis en authenticiteit
• Terughoudend in emotie, maar trouw en diep als er vertrouwen is

zijn dit jouw sterke en zwakke punten zoals ze naar voren komen (dus geen standaard testresultaten, maar echt gericht op jouw profiel):

Sterke punten

1. Diepe nieuwsgierigheid en brede kennis

Je graaft verder dan de meeste mensen. Je zoekt feiten uit, onthoudt ze en kunt verbanden leggen.
Dit maakt jou goed in niche-kennis en in het vinden van dingen waar anderen overheen kijken.

2. Principieel en eerlijk

Je hebt een sterk gevoel voor wat klopt en wat niet.
Je laat je niet makkelijk beïnvloeden door trends of groepsdruk.

3. Analytisch en detailgericht

Je ziet patronen en details die anderen vaak missen.
Dat maakt je goed in complexe of specialistische onderwerpen.

4. Creatief maar nuchter

Je hebt verbeeldingskracht (bijv. in kunst), maar blijft praktisch en realistisch.
Die combinatie is zeldzaam.

5. Betrouwbaar

Wat je zegt, meen je. Anderen kunnen op je rekenen – je doet niet aan spelletjes.

Zwakke punten / valkuilen

1. Terughoudend in contact

Je laat niet snel zien wat er in je omgaat. Dat beschermt je, maar kan er ook voor zorgen dat mensen jou afstandelijk vinden.

2. Snel kritische blik

Omdat je veel ziet en weet, heb je weinig geduld voor oppervlakkigheid.
Anderen kunnen dat ervaren als streng of niet meegaand.

3. Risico op vastdenken

Je zoekt zo lang naar wat klopt, dat je soms blijft hangen in het verzamelen van informatie in plaats van dóór te pakken.

4. Bang voor afwijzing

Vooral in persoonlijke situaties kan die angst ervoor zorgen dat je kansen mist of je gevoel inslikt.

5. Weinig tolerant voor ruis

Chaos, slecht beleid of dom gedrag kunnen je energie wegtrekken en frustreren, waardoor je sneller afhaakt.

Kort

• Sterk: nieuwsgierig, betrouwbaar, slim, eerlijk, creatief/nuchter
• Zwak: gereserveerd, streng, kans op over-analyseren, gevoelig voor afwijzing

Net binnen uit de grensstreek Duitsland-Tsjechië (nou ja, grensstreek…ca. 100 km van Tsjechië)

een setje glas pennen.

Waarom glaspennen?
Wel, dochterlief heeft wat problemen met schrijven. Ze kan ’t wel, dat weet ik en ik heb ’t ook wel gezien dat ze netjes kan schrijven….maar ze heeft totaal geen rust in de kont. En rust is wel handig als je op school een beetje netjes moet schrijven
Als je rustig moet schrijven dan is een glas pen m.i. wel een heel aardige optie 🙂 je moet de pen schoonhouden, voorzichtig mee zijn ivm breekbaarheid, vaak in de inkt dippen en het schrijven is uiteraard ook wat anders dan de gewone ballpen.
Voordeel: met wat oefening komt ’t een beetje in de richting van de kalligrafie en je kán er heel fraai mee schrijven.

Ik ben wel liefhebber van de glazen pennen, dan ga je echt even terug in de geschiedenis.

Ben ik ervaren met de glazen pennen? Ja, redelijk.
Ik gebruik ze voornamelijk bij het maken van passepartouts, de lijntjes welke je o.a. gebruikt bij de Franse passepartouts.
Heel officieel moet je voor die lijntjestrekkerij op een passepartout een trekpen gebruiken, maar voor mij is zo’n trekpen onhandige rommel waar ik niet mee kan werken.
Ik weet dat veel lijstenmakers voor dergelijke passepartouts gewoon een fineliner gebruiken, waarom zou je ook moeilijk doen met inkt en al dat gedoe (kans op vlekken enz.)

Aangezien een fineliner de makkelijkste weg is (daar ben je geen lijstenmaker voor geworden) én ik toch van een iets ander kaliber ben, gebruik ik daar dus de glaspen voor 🙂
Nu gaat dochterlief dus ook aan de glas pen, ik hoop dat ’t haar een beetje rust kan geven in het schrijven en dat de kwaliteit van schrijven aardig opgekrikt wordt.
(ik zal nog weleens een update geven over de vaardigheden)

Maar…hoe kom ik in godsnaam bij een paar glaspennen uit het Duitse Schwarzatal?
Glaspennen kan je namelijk op veel plaatsen kopen, o.a. Temu, Action en meer van dat soort kl*tefirma’s.
Leuk,, maar nee…ik ga toch liever voor bijv. een glazenier die zich wel bewezen heeft….en dat is o.a. Lichtenheldt glas.
(Net als de inkten, er is goedkope meuk en er is het betere spul. Ik gebruik inkten van 20+ tot ca. 50 euro per potje. Aan rommel heb je niets)

Wel, ik heb ooit een bijzonder fraai stukje glas gekocht, een karaf.
Ik ben niet zo snel onder de indruk, maar ik stond toch even te kijken van de gebruikte glastechniek!
(tekst loopt door onder de foto’s)

Op het oog een gewone karaf, maar er zijn een paar aparte dingen te zien:
de hele karaf, met uitzondering van het hengsel, is namelijk uit één stuk glas gemaakt.
Vaak wordt de voet er los op gesmolten, in dit geval dus niet.

Het fraaie is dat ook alle rode lijntjes mooi “recht” lopen, er is geen gepruts (lees: correcties) geweest!
Zo’n karaf, met alle lijntjes “recht” moet dus in één keer goed gemaakt zijn, hier is dus echt geen amateur aan het werk geweest.

Het hengsel/handvat is ook zoiets.
Aan de bovenzijde vastgemaakt aan de kelk, maar onder zit het gewoon los tegen het glas (zie het papiertje)
Het bijzondere is dat het hengsel, en het is dun glas, tóch dermate strak zit dat als je ’t hengsel vasthoudt, het bijna niet opvalt dat het maar op 1 punt vast zit. Hoe krijg je dat voor elkaar?!?!?

Kortom: écht een fraai stuk vakmanschap!

En op dat stuk vakmanschap zat ook een sticker: Lichtenheldt glas in Thüringen…en dan ga je eens op de site kijken en daar staat nog meer leuk spul, zo ook de glas pennen.
De prijzen waren ook nog eens schappelijk en dan is de keus dus gauw gemaakt.

één glaspen voor dochter en dus ook weer eentje voor mij

Als je nog fraai glas zoekt: Homepage der Firma Lichtenheldt-Glas

(en mocht je interesse hebben in de karaf: deze is reeds vergeven aan mijn glasverzamelende nichtje en pertinent niet beschikbaar)